Culinaire hemel op aarde

Vrijdag 22 oktober 2010

We waren er al bang voor. Om 07:30 krijgen we te horen dat onze trip naar Robben eiland niet door kan gaan. Het is windstil, de zon schijnt na een nacht vol regen, maar de zee is te ruw. Daarom vroeg vertrokken naar Stellenbosch waar we inchecken voor een appartement bij ‘De Kraal’ (= Zuidafrikaans voor Poelepetaat). Ook hier weer verwondering over zoveel luxe. Alleen al een wandeling door de weelderige tuin van het complex kost ons een dik uur. Stellenbosch is de Zuidafrikaanse culinaire hemel op aarde. Ooit op één dag ’s middags geluncht in Chalet Royal, vervolgens wijn geproefd in de Karpendonkse Hoeve en daarna gedineerd in De Swaen? Dan heb je een beetje een idee wat we er in Stellenbosch te doen is. Alleen liggen de oude wijnhuizen die al dit lekkers bieden hier in een vallei omringd door reusachtige bergen en is iedere knipoog een foto waard. En je bent aan het eind van de dag net zo veel kwijt als wanneer je thuis een pizza zou hebben besteld. Beter kunnen we het niet omschrijven.

We beginnen in wijnhuis Le Pommier, waar Roger meteen zijn eerste bel wijn volledig over zijn broek laat vallen omdat de tafel wankelt. Valse start. Niet getreurd, want de kindjes spelen in de speelweide en wij drinken heerlijke witte wijntjes met uitzicht op het ruwe berglandschap. Tweehonderd meter verder ligt landgoed Tokara, een wijnhuis waar de gemiddelde wijnkenner zijn vingers bij aflikt. De statige en hypermoderne entree leidt ons langs de hal waar duizenden liters wijn liggen opgeslagen. In het ‘proeflokaal’, een soort herensociëteit met uitzicht op de wijnranken, krijgen we onze eerste proeverij van witte en rode wijnen, inclusief een smaakcombinatie van rode wijn met pure chocola (waardoor de wijn een likeursmaak krijgt). Vervolgens door naar wijngoed Blauwklippen, ook weer in een prachtige landelijke omgeving, maar helaas gesloten. Wat nu te doen? Op de bonnefooi nemen we de aflag een kilometer verder bij een ander spierwit koloniaal wijnhuis dat tussen de wijnvelden ligt, Dornier. Tot onze verrassing wederom een sensationeel mooi landgoed. In het knusse restaurant met in totaal vier tafeltjes eten we ravioli springbok en angel fish met daarbij geselecteerde Dornier wijnen.

Zaterdag 23 oktober 2010

‘En je moe nie huil nie, en je moe nie treur nie, want die Stellenboschen jongens kom terug’. Met dit studentenlied uit de Boerwar in gedachten lopen we zaterdagochtend door het oud-Hollandsche Stellenbosch. Aan de Kerkstraat en de Dorpstraat staan mooie witte huizen die de tijd van de Hollandsche nederzetting in stand houden. ‘Oom Samie se Winkel’ is een toeristische must, maar lijkt ten onder te gaan aan zijn eigen succes. Tussen de prullaria is maar weinig ruimte voor wéér een volle bus toeristen.

Daarom snel de stad weer uit om een nieuwe poging te wagen bij Blauwklippen, waar we gisteren net te laat waren. Vandaag is er een antiekmarkt op het landgoed en een bruiloft. Wij houden het bij een lichte lunch (kippenlevertjes in een korst van sesamzaad, wederom erg goed) met een paar Blauwklippen wijntjes. Een groot gedeelte van de dag zitten we in de zon aan tafel op het grasveld naast de speeltuin waar de kindjes spelen.

Aan het eind van de middag bezoeken we een wijnhuis met een ludieke naam: Knorhoek. Terwijl we ons tegoed doen aan onze tweede wijnproeverij is het een komen en gaan van jonge (blanke) Zuid-Afrikanen. We raken met een groep in gesprek over de, in onze ogen, grappige Zuidafrikaanse teksten. Voorbeeld (gespot in de lift van een parkeergarage in Kaapstad): ‘Vir u beskerming word hierdie hysbak deurentyd gemonitor deur ’n geslotebaan televisie kamera’. Verder snappen we er niets van dat iedereen het hier zo spijtig voor ons vindt dat we zo’n slecht weer hebben getroffen. Na twee dagen wijntjes drinken in de lentezon, met hier en daar een wolkje, weigeren we ons leed onder ogen te zien. Vlak voordat we weg vertrekken, tipt een van de meisjes van het gezelschap ons schoorvoetend op haar weblog (ze is journaliste in opleiding): http://tilldivorcedoesuspart.blogspot.com. Vanavond maar eens kijken.

Daarna door naar Franzjes favoriete plaats: Franschhoek. Dit wijndorpje, dat wereldwijd bekend staat om haar uitstekende restaurants, ligt in een vallei omsloten door de bergketens van het Hottentotsholland Natuurreservaat en Klein Drakensteinberge. Omdat we laat inchecken bij onze Reeden lodge (een bescheiden hutje bij een boerderij) zoeken we ’s avonds iets voor een snelle hap. Maar dat blijkt hier niet mogelijk. Restaurant Allora biedt ons het zoveelste gastronomische hoogstandje.

Zondag 24 oktober 2010

Het was al vaker voorspeld, maar uiteindelijk komt het vanochtend dan toch met bakken uit de lucht. Er zit niets anders op dan aan te schuiven bij de lunch van een van de wijnhuizen en de hoosbuien af te wachten. We rijden de berg op naar wijnhuis Dieu Donné. Daar zien we in de vallei de zon langzaam doorbreken en eten we gegrilde zebrasteak (een zekerheidje) terwijl de tv live Tottenham – Everton uitzendt.

Na een regenachtige ochtend en een zware lunch, tijd om te wandelen. We kiezen voor het beroemde landgoed Boschendal, waar we in de rozentuin en de omringende wijnvelden mooie foto’s maken. ’s Avonds sluiten we ons bezoek aan Franschhoek in Franse stijl af bij het exquise French Connection.