De natuur is de baas!

Woensdag 25 april 2012

Eyjafjallajökull, Eyjafjallajökull. We krijgen het maar niet uit onze mond. Toch is een wandeling langs de bergkloof van deze gletsjer achter ons huisje een mooie manier om de dag te beginnen. De hond van de boer loopt het hele traject met ons mee. Pas boven wordt ons duidelijk hoe de rivier deze berg uiteen heeft gespleten. We proberen voorzichtig(!) uit te kijken over deze IJslandse Grand Canyon. Op het eindpunt van onze tocht ontdekken we in de diepte verborgen een tientallen meters hoge waterval waar geen mens bij kan komen. De weg terug naar het dal biedt een prachtig wijds uitzicht op de vlakke omgeving van Asólfsskála, de zee en de Vestmannaeyja eilanden die voor de kust liggen.

De eerste plek waar we iets kunnen eten is het Eyjafjallajökull Exhibition Centre. Naar aanleiding van de gebeurtenissen in mei 2010 is dit centrum geheel zelfstandig opgericht door de boer die 6 kilometer van het episch centrum van de gletsjer woont. Ons ontbijt bestaat uit twee ‘Vulcano bars’ van chocolade en voor de kindjes droge serials die ze, bij gebrek aan melk, als chipjes eten. We bekijken een film over de boerenfamilie die onderaan de E-15 (de makkelijke versie van de naam, begint met een e en daarna 15 letters) woonde toen de uitbarsting plaatsvond. Het gevaar zat hem aanvankelijk vooral in de zee aan smeltwater die van de smeltende gletsjer naar beneden kwam. Met haastig aangelegde dijken heeft men de boerderijen kunnen redden. Daarna moest de familie alsnog worden geëvacueerd vanwege de giftige asregen die het daglicht ontnam. De hoofdrolspeelster van deze film is de dame aan de balie van dit stukje moderne IJslandse geschiedenis. Zij legt op persoonlijke wijze uit hoe haar leven sinds 14 april 2010 is veranderd. Ze ziet in de uitbarsting van de E-15 een symbolische metafoor voor de bankencrisis die IJsland vóór 2010 trof. Alsof de natuur heeft willen laten zien wie nou eigenlijk ook alweer de baas was op aarde.

We lunchen in een restaurant bij de Skogafoss, een van de bekendste en hoogste watervallen van IJsland. De kindjes bestijgen dapper de 60 meter hoge trap. Daar kunnen we zien hoe de rivier een duikvlucht de diepte in maakt. We lopen nog een stukje door en worden wederom verrast door zoveel natuurschoon: de kolkende rivier, de bergen met besneeuwde toppen, de kliffen en het felle april licht aan de hemel. Als we door rijden richting het havenplaatsje Vík zien we shovels nog steeds de as verschepen die is blijven liggen op deze vlakte.

In badplaats Vík valt de meeste regen van IJsland. Bij binnenkomst van het stadje rijden we ons vast in een bruiloftsstoet, met vijf IJslandse ruiters op paarden voorop. Vandaag blijft het droog, maar daar is ook alles mee gezegd. De waterkoude vijf graden Celsius zorgt ervoor dat we op het pikzwarte strand van Vík niet gaan wandelen. Het ligt prachtig met een weids uitzicht op de kliffen rondom Vík, maar in een zwembroek zal er zelden iemand gezien worden. Op verzoek van de kindje duiken we snel weer de auto in en rijden we terug naar ons huisje. Daar zitten we een uur in de hot pot en eten we zelf gemaakte pasta met IJslandse zalm.