Groeten van Hoffman uit Hof

Donderdag 26 april 2012

’s Ochtends enige consternatie als Franzje zich heeft opgesloten in de badkamer. Als het wordt opgelost met instructies (‘kun je het sleuteltje uit slot halen?’) en een extra sleutel kunnen we op reis naar onze volgende bestemming. We zien aan de bergen dat het vannacht licht gesneeuwd heeft. Onze eerste stop is bij Dyrhólaey, een klif die 120 meter boven de zee uitsteekt. Hoewel het ochtend is, zorgt het zwaar bewolkte weer in combinatie met het zwarte zand ervoor dat onze camera zich instelt op avond. Het strand waar we op uitkijken zou met twintig graden meer moeiteloos kunnen worden opgenomen in de Europese stranden top vijf. Aan de ene kant de zee, aan de andere kant een kilometers lang panorama op de lavavelden en het gebergte.

Na deze strandochtend trekken we verder door een woestijn van kilometers zwart lavazand. Middenin dat vlakke landschap het goedkoopste staaltje van toeristische attractie in IJsland: langs de weg zien we een veld van honderden torentjes uit op elkaar gestapelde lavastenen. Op een plaquette lezen we het verhaal dat hier sinds het jaar 849 voorbijgangers een steen achterlaten die een garantie geeft op een gelukkig leven. Omdat dit ook schijnt te werken voor mensen die daar niet in geloven, plaatsen ook wij onze stenen.

De rest van de middag brengen we grotendeels in de auto door. Een kwestie van kilometers maken, zouden we in veel gevallen zeggen. Behalve hier in IJsland, waar we op de eerste rij zitten bij moeder natuur! We rijden door een prehistorisch decor langs met mos bedekte rotsen, donkere reuzenbergen, gletsjers, prairies met lavazand en zwarte rivieren waar houten bruggen over aan zijn gelegd. Ieder moment kan er ergens achter een berg een dinosaurus om de hoek komen. En als we dan stoppen voor een wandeling, dan is ook dat een belevenis. In Kirkjubjarklaustur (19 letters!) biedt een heuvel uitzicht op een rivier en de pseudo kraters die in het veld verspreid liggen.

De tocht eindigt majestueus als we onder een helderblauwe hemel de grootste gletsjer ter wereld tegemoet rijden, de Vatnajökull. Op verschillende plekken van het gebergte dringen de uiteinden van deze reus het dal in. We nemen een huisje in het dal van de Vatnajökull in een plaatsje waar Ivich zich thuis voelt: Hof! Omdat in de verre omtrek geen supermarkt is, slaan we bij een benzinestation een karige maaltijd in. Ons houten huisje biedt uitzicht over de enorme lege vlakte die voor de gletsjer ligt. Vanuit de warme huiskamer een ideale plek om de hele avond de IJslandse lucht te bekijken.