De Betuwe van de Dolomieten
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
16 Juli 2014 | Italië, Lana
Woensdag 16 juli 2014
Op 13 juni 1886 maakte Koning Ludwig II, de Beierse versie van Lodewijk XIV, met zijn psychiater een avondwandelingetje door de tuinen van Schloβ Berg aan de Starnbergsee. Een paar uur later werden beiden dood gevonden in het meer. Verdronken? Vermoord? Zelfmoord? Het zou een mooie zaak zijn geweest voor Peter R. de Vries. Voordat we vertrokken naar de Dolomieten namen we nog een laatste ochtendduik in de Wörthsee en bezochten we de plaats delict. Een mooi bospad leidde naar de waterkant waar een groot kruis in het meer stond, de plek waar Ludwig en zijn psychiater gevonden waren. Ter nagedachtenis aan Ludwig worden in de Votivkapelle, bovenop de heuvel bij het kruis, nog altijd gebedsdiensten gehouden. Bij het verlaten van het bos waren we 128 jaar later bijna getuige van een volgende slachtoffer: een Duitse vrouw van middelbare leeftijd daalde af op haar mountainbike, zag ons, remde plotseling af, sloeg over de kop en maakte een enorme smak op haar rug terwijl de fiets bovenop haar viel. Gelukkig stond ze snel weer op zonder ernstige verwondingen, maar ze was te beduusd om Rogers opmerking te kunnen bevatten: ‘Genau an dieser Stelle fand in die Vergangenheit auch ein Unfall statt.’
In de namiddag kwamen we aan bij hotel Residence Martha. Ons nieuwe verblijf lag in een zonnige vallei van appelgaarden, omringd door gebergte. De kindjes wisten niet hoe snel ze het water in moesten duiken na de lange autorit. Onder een prachtige avondzon met roze wolken genoten we van onze eerste BBQ.
Donderdag 17 juli 2014
De volgende dag was het tijd om onze nieuwe wandelschoenen op de proef te stellen. We namen een gondel en een stoeltjeslift naar boven naar de Vigiljoch, zoals het gebergte nabij Lana heette. Daar maakten we een prachtige panoramawandeling langs alpenweiden en door bossen met fenomenale uitzichten op het dal. Onze afdaling naar het dal werd slechts onderbroken door enkele Weiβbieren op het terras van een berghut en het plukken van wilde aardbeitjes langs de route, waar de kinderen dol op waren. Aan het einde van de middag vond Ivelien het, met gevoel voor taal, een ‘lekkere’ wandeling.
Vrijdag 18 juli 2014
We waren dan wel de Italiaanse grens overgestoken bij de Brenner pas, toch voelden we ons hier in alle opzichten in Oostenrijk. Het eten, de taal, de huizen, de muziek en de klederdacht: alsof het verdrag van Saint-Germain van 1919 (de annexatie van Zuid-Tirol door Italië) nooit had plaatsgevonden. Om ons nog meer onder te dompelen in het Habsburgse verleden namen we de fiets naar Meran, de oude badplaats van Sissi. Ivelien op een volwassen meidenfiets en Franzje dapper op een crossfietsje. De tocht door het dal van Lana naar Meran was behoorlijk pittig. Met de zinderende zon in onze nek waren we blij als we op het fietspad af en toe nat werden gespoten door de sproeiers van de vele appelgaarden waar we langs fietsten.
Aangekomen in Meran wilden we een korte stadswandeling maken, maar daarvoor was het eigenlijk te heet. Daarom volgden we Sissi’s voorbeeld: we gingen de rest van de dag kuren en afkoelen in de thermen van Meran. Het complex was overweldigend, een zwemparadijs voor jong en oud met uitzicht op de bergen. Tot vroeg in de avond zwommen we in de tientallen baden die varieerden in temperatuur van 18 graden (Ivelientjes favoriet) tot 37 graden.
Na de thermen fietsten we door de oude badplaats die veel gelijkenis vertoonde met het Boheemse Karlsbad. Pas op de fiets terug begrepen we waarom de heenweg zo pittig was geweest: vanwege het vals plat konden we drie kwartier lang de pedalen stil houden. In plaats van terug te fietsen, remden we de weg terug naar Martha en hadden we alle tijd om te genieten van de Betuwe van de Dolomieten: de appelgaarden, de snel stromende Etsch en de avondzon tegen de bergen.
Op 13 juni 1886 maakte Koning Ludwig II, de Beierse versie van Lodewijk XIV, met zijn psychiater een avondwandelingetje door de tuinen van Schloβ Berg aan de Starnbergsee. Een paar uur later werden beiden dood gevonden in het meer. Verdronken? Vermoord? Zelfmoord? Het zou een mooie zaak zijn geweest voor Peter R. de Vries. Voordat we vertrokken naar de Dolomieten namen we nog een laatste ochtendduik in de Wörthsee en bezochten we de plaats delict. Een mooi bospad leidde naar de waterkant waar een groot kruis in het meer stond, de plek waar Ludwig en zijn psychiater gevonden waren. Ter nagedachtenis aan Ludwig worden in de Votivkapelle, bovenop de heuvel bij het kruis, nog altijd gebedsdiensten gehouden. Bij het verlaten van het bos waren we 128 jaar later bijna getuige van een volgende slachtoffer: een Duitse vrouw van middelbare leeftijd daalde af op haar mountainbike, zag ons, remde plotseling af, sloeg over de kop en maakte een enorme smak op haar rug terwijl de fiets bovenop haar viel. Gelukkig stond ze snel weer op zonder ernstige verwondingen, maar ze was te beduusd om Rogers opmerking te kunnen bevatten: ‘Genau an dieser Stelle fand in die Vergangenheit auch ein Unfall statt.’
In de namiddag kwamen we aan bij hotel Residence Martha. Ons nieuwe verblijf lag in een zonnige vallei van appelgaarden, omringd door gebergte. De kindjes wisten niet hoe snel ze het water in moesten duiken na de lange autorit. Onder een prachtige avondzon met roze wolken genoten we van onze eerste BBQ.
Donderdag 17 juli 2014
De volgende dag was het tijd om onze nieuwe wandelschoenen op de proef te stellen. We namen een gondel en een stoeltjeslift naar boven naar de Vigiljoch, zoals het gebergte nabij Lana heette. Daar maakten we een prachtige panoramawandeling langs alpenweiden en door bossen met fenomenale uitzichten op het dal. Onze afdaling naar het dal werd slechts onderbroken door enkele Weiβbieren op het terras van een berghut en het plukken van wilde aardbeitjes langs de route, waar de kinderen dol op waren. Aan het einde van de middag vond Ivelien het, met gevoel voor taal, een ‘lekkere’ wandeling.
Vrijdag 18 juli 2014
We waren dan wel de Italiaanse grens overgestoken bij de Brenner pas, toch voelden we ons hier in alle opzichten in Oostenrijk. Het eten, de taal, de huizen, de muziek en de klederdacht: alsof het verdrag van Saint-Germain van 1919 (de annexatie van Zuid-Tirol door Italië) nooit had plaatsgevonden. Om ons nog meer onder te dompelen in het Habsburgse verleden namen we de fiets naar Meran, de oude badplaats van Sissi. Ivelien op een volwassen meidenfiets en Franzje dapper op een crossfietsje. De tocht door het dal van Lana naar Meran was behoorlijk pittig. Met de zinderende zon in onze nek waren we blij als we op het fietspad af en toe nat werden gespoten door de sproeiers van de vele appelgaarden waar we langs fietsten.
Aangekomen in Meran wilden we een korte stadswandeling maken, maar daarvoor was het eigenlijk te heet. Daarom volgden we Sissi’s voorbeeld: we gingen de rest van de dag kuren en afkoelen in de thermen van Meran. Het complex was overweldigend, een zwemparadijs voor jong en oud met uitzicht op de bergen. Tot vroeg in de avond zwommen we in de tientallen baden die varieerden in temperatuur van 18 graden (Ivelientjes favoriet) tot 37 graden.
Na de thermen fietsten we door de oude badplaats die veel gelijkenis vertoonde met het Boheemse Karlsbad. Pas op de fiets terug begrepen we waarom de heenweg zo pittig was geweest: vanwege het vals plat konden we drie kwartier lang de pedalen stil houden. In plaats van terug te fietsen, remden we de weg terug naar Martha en hadden we alle tijd om te genieten van de Betuwe van de Dolomieten: de appelgaarden, de snel stromende Etsch en de avondzon tegen de bergen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
