Geen spijt van Spétses

21 en 22 juli 2015

Over onze dagen op Spétses valt weinig te schrijven, maar des te meer na te genieten. En dat was ook precies onze bedoeling. We verkenden het autoloze Atheense vakantie eiland per mountainbike. Althans, de helft daarvan, want met de combinatie van zinderende hitte (40+ C) en kronkelende bergweggetjes werden onze ambities al snel getemperd. Daar stond tegenover dat de kindjes hun eerste snorkelervaringen opdeden in diverse paradijselijke baaitjes die alleen per mountainbike te bereiken waren. ’s Avonds manifesteerde Ivich zich als echte toerist door bij een apotheek de weg te vragen naar een restaurant… dat zich op Hydra, een eiland verderop, bleek te bevinden (verkeerde pagina in de Trottergids opengeslagen). We aten uiteindelijk gegrilde vis bij Martin, een Bossche gymnasiast uit de Karrenstraat die bij zijn Griekse opa op Spétses een vakantiebaantje had. Vol bewondering zagen de kindjes hem over het plein op en neer rennen.

De dag daarna bezochten we de andere helft van het eiland per bus. We brachten het grootste gedeelte van de dag door in de buurt van een grot waar je vanaf de zee in kon zwemmen. Binnen was het donker, ondiep en rotsig maar de beloning kwam bij het naar buiten snorkelen: we zwommen naar een prachtige lichtval tussen de rotsen onder water! Echt spannend werd het toen we erachter kwamen dat we nog maar €4,35 bij ons hadden, waardoor we alleen op krediet met de bus mee terug konden naar Spétses-stad. Onze eigen mini-schuldencrisis.

’s Avonds bezochten we nog de haven waar rijke Grieken zich niets aantrokken van de Griekse crisis. Zeker niet als je je protserige jacht ook nog ‘Absolute King’ noemt. Eenmaal thuis zagen we op facebook dat Maarten en Marit eveneens op Spétses bleken te zijn. Er volgde een verrassend telefoontje, maar van een nachtelijke tocht naar de oude haven kwam het niet meer.