Dinsdag 28 juli 2015

Voor de weg van Olympia naar Diakofto hoef je niet naar Griekenland te komen. Vuilnis langs de weg, wegen opgebroken en saaie stadjes. Vanuit Diakofto, aan de noordpunt van de Peloponnesis, vertrok echter om 14:30 uur een dieseltreintje door de bergen. We hadden het idee om daar ook ergens te slapen, dus parkeerden we onze Ford voor een nachtje bij het stationnetje en vertrokken met al onze bagage door de Voraïkos kloof naar Kalavrita. De prachtige tocht over het smalle spoortje langs de kolkende Voraïkos rivier bracht ons prachtige vergezichten in de diepe kloof.

We beleefden het treinreisje vanuit een Hollandse coupé: samen met ons ging er ook nog een Nederlands stel met drie kinderen naar boven. Zij stapten echter uit bij het tussenstation Zachlorou, terwijl wij doorreden naar het eindpunt Kalavrita, ’s winters een wintersportoord. Daar eenmaal aangekomen hadden we nog net de tijd om de toppen van de bergen in de verte te kunnen zien. Het laatste treintje terug bleek een kwartier na onze aankomst alweer te vertrekken.

De aanblik van Zachlorou had ons ervan overtuigd om de nacht daar door te brengen. Het plaatsje bestond uit een stationnetje, een spoorbrug en twee tavernes aan de rand van de rivier. Bovendien was alles volledig overwoekerd door de bomen en planten, waardoor Zachlorou meer leek op een jungle in Thailand dan op een dorpje vlakbij de Griekse kust.

Een half uur later zaten we heerlijk in de schaduw een biertje te drinken aan de verkoelende Voraïkos rivier. Al snel meldde zich een vrouwtje die ons een appartement aanbood. Het bleek te gaan om een luxe wintersporthuisje inclusief yacuzzi en fijn balkon met prachtig uitzicht op de bergen. Ondertussen waren Ivelien en Franzje aan de praat geraakt met de kindjes van onze Nederlandse coupégenoten, die een tafeltje verder zaten. We maakten kennis met Erik en Bartelien Molenschot uit Hulshorst en hun kinderen Daan, Benthe en Julia. De rest van de dag en avond brachten we samen door op het terras langs het spoortje. Ivelien en Benthe, beide 9 jaar, werden al snel dikke vriendinnen, Franz vormde een koppeltje met Julia (6) maar keek ook vol bewondering naar zijn nieuwe vriend Daan van 12. Franzjes zelfvertrouwen nam later op de avond een wat te grote vlucht toen hij zelfstandig met Julia aan de wandel ging. Gelukkig leverde de korte doch intensieve zoekactie naar de benjamins van de bezorgde ouders snel resultaat op.