Ross in Portorož
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
12 Juli 2012 | Slovenië, Portorož
Donderdag 12 juli 2012
Alsof het hele dorp medelijden had met onze autoschade. Ivelien en Roger kregen gratis broodjes mee bij het winkeltje (omdat Roger alleen groot geld bij zich had). Daarna was het afscheid van de familie van Milena en Roman (die zelf aan het werk waren) hartverwarmend. Oma had voor de gelegenheid de hele tafel gedekt met koffie, cakejes en … slivovice (het was 11 uur ’s ochtends!). Voor de kindjes stonden er twee cadeautasjes op tafel en Roger kreeg een fles… slivovice. En dat allemaal als excuus voor het kleine kraterlandschap dat zich op onze auto had gevormd en de ster op de voorruit die gelijkenis vertoonde met de ster op de Joegoslavische vlag uit de communistische tijd.
In ons anderhalf uur durende ritje naar zee (Slovenië heeft een kustlijn van ongeveer 30 kilometer) steeg de temperatuur van 23 naar 33 graden. Aangekomen in de badplaats Portorož, waar de familie Rossmeisl zich natuurlijk thuis voelde, was het tourist office tot 16 uur gesloten. En dus werd de dag doorgebracht met een duik in de lauwe Adriatische zee en een heerlijk koel Union grapefruit biertje (dé lokale trend die ook Ivich en Roger te pakken heeft gekregen). We vonden een bescheiden kamer in een buitenwijk van Portorož. Daar kwam Ivich erachter dat ze al haar toiletspullen en een paar jurkjes van Ivelien had laten liggen in Drežnica. ’s Avonds gingen we ‘strollen’ (zoals de Lonely Planet dat voorschrijft) door het oude havenstadje Piran, Slovenië’s pareltje tussen Triëst en Kroatië. Toch wel bijzonder hoe we ineens in een mediterrane sfeer waren beland: een prachtig plein met gladde marmeren tegels, kinderen die tot diep in de avond over straat ravotten en restaurantjes in nauwe, smalle steegjes die nog nadampten van de middaghitte. In één van die steegjes aten we een heerlijke visschotel met gegrilde gamba’s, inktvis en zeebaars. Bij de rekening natuurlijk: slivovice!
Vrijdag 13 juli 2012
Onze tweede stranddag in Portorož, dat toch wel een beetje een mondaine badplaats bleek te zijn. Hier geen al te schreeuwerige hotels maar hippe strandtenten zoals onze loungetent Cacao, waar we languit liggend in de banken een ice coffee dronken van Julius Meinl koffie (uit Graslitz!). Verder zwommen, lazen en sliepen we de hele dag terwijl de kindjes zich vermaakten met een lokale knutselwedstrijd en winkeltje speelden met steentjes. Bij thuiskomst lag een expresspakket voor onze kamerdeur met alle vergeten spullen uit Drežnica. Wederom Slovenië: douze points! ’s Avonds wandelden we door de oude stad van Piran en aten we onze tweede visschotel aan een pleintje waar de kindjes zich vermaakten met kindercabaret. Toen de ober bij het afruimen een lepel over Rogers t-shirt liet vallen, maakte hij het goed door alle drank namens het huis aan te bieden en natuurlijk een… slivovice!
Alsof het hele dorp medelijden had met onze autoschade. Ivelien en Roger kregen gratis broodjes mee bij het winkeltje (omdat Roger alleen groot geld bij zich had). Daarna was het afscheid van de familie van Milena en Roman (die zelf aan het werk waren) hartverwarmend. Oma had voor de gelegenheid de hele tafel gedekt met koffie, cakejes en … slivovice (het was 11 uur ’s ochtends!). Voor de kindjes stonden er twee cadeautasjes op tafel en Roger kreeg een fles… slivovice. En dat allemaal als excuus voor het kleine kraterlandschap dat zich op onze auto had gevormd en de ster op de voorruit die gelijkenis vertoonde met de ster op de Joegoslavische vlag uit de communistische tijd.
In ons anderhalf uur durende ritje naar zee (Slovenië heeft een kustlijn van ongeveer 30 kilometer) steeg de temperatuur van 23 naar 33 graden. Aangekomen in de badplaats Portorož, waar de familie Rossmeisl zich natuurlijk thuis voelde, was het tourist office tot 16 uur gesloten. En dus werd de dag doorgebracht met een duik in de lauwe Adriatische zee en een heerlijk koel Union grapefruit biertje (dé lokale trend die ook Ivich en Roger te pakken heeft gekregen). We vonden een bescheiden kamer in een buitenwijk van Portorož. Daar kwam Ivich erachter dat ze al haar toiletspullen en een paar jurkjes van Ivelien had laten liggen in Drežnica. ’s Avonds gingen we ‘strollen’ (zoals de Lonely Planet dat voorschrijft) door het oude havenstadje Piran, Slovenië’s pareltje tussen Triëst en Kroatië. Toch wel bijzonder hoe we ineens in een mediterrane sfeer waren beland: een prachtig plein met gladde marmeren tegels, kinderen die tot diep in de avond over straat ravotten en restaurantjes in nauwe, smalle steegjes die nog nadampten van de middaghitte. In één van die steegjes aten we een heerlijke visschotel met gegrilde gamba’s, inktvis en zeebaars. Bij de rekening natuurlijk: slivovice!
Vrijdag 13 juli 2012
Onze tweede stranddag in Portorož, dat toch wel een beetje een mondaine badplaats bleek te zijn. Hier geen al te schreeuwerige hotels maar hippe strandtenten zoals onze loungetent Cacao, waar we languit liggend in de banken een ice coffee dronken van Julius Meinl koffie (uit Graslitz!). Verder zwommen, lazen en sliepen we de hele dag terwijl de kindjes zich vermaakten met een lokale knutselwedstrijd en winkeltje speelden met steentjes. Bij thuiskomst lag een expresspakket voor onze kamerdeur met alle vergeten spullen uit Drežnica. Wederom Slovenië: douze points! ’s Avonds wandelden we door de oude stad van Piran en aten we onze tweede visschotel aan een pleintje waar de kindjes zich vermaakten met kindercabaret. Toen de ober bij het afruimen een lepel over Rogers t-shirt liet vallen, maakte hij het goed door alle drank namens het huis aan te bieden en natuurlijk een… slivovice!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
