Van Den Bosch naar de Wörthersee
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
29 Juli 2017 | Oostenrijk, Görtschach
De eerste bekende die we op vakantie tegenkwamen was overbuurvrouw Nicole. Want bij backpacken geldt dat de vakantie is begonnen zodra je de voordeur achter je dicht trekt. Of, in ons geval, glampacken. Voor ons huis nam ze een foto van het gezin met rugzakken, op weg naar waar de trein hen zou brengen: Zuid-Italië. Om naar de nachttrein vanaf Düsseldorf te komen moesten we in Venlo een Duitse Regionalzug nemen. Een uur vóór vertrek waren we op Düsseldorf Hauptbahnhof, waar we een korte, vruchtloze jacht maakten naar de door Roger zo geliefde Reibekuchen. Vroeger geen probleem, maar tegenwoordig zijn deze Nordrhein-Westfaalse lekkernijen blijkbaar verdrongen door Döner Kebabs. Ter compensatie van zijn teleurstelling aten we ein halbes Hänchen in het stationsfiliaal van Zum Schiffchen.
Even later reisden we in een slaapcouchette voor vier personen dwars door Duitsland. Veel meer dan slapen zat er niet in, want zitten ging moeilijk met de reeds uitgeklapte stapelbedden. Toen het bij Koblenz te donker werd om van het uitzicht op de meanderende Rijn te genieten, ging het scherm omlaag en probeerden we de nacht slapend door te komen.
Vrijdag 28 juli 2017
Waar we aan de Rijn onze ogen sloten, gingen ze weer open aan de Donau. Om half zes zagen we haar richting Passau buiten haar oevers treden. Omdat onze trein gedurende de nacht een half uur vertraging had opgelopen, kwam het ontbijt later dan besteld. Daardoor dreigden we bij station Wels de aansluiting met de trein naar Klagenfurt te missen. Te druk met het uitzoeken van alternatieve routes, zagen we hem echter toch nog klaar staan toen we aankwamen bij station Wels. Maar toen was het al te laat om onze bagage nog bij elkaar te verzamelen. Onze eerste gemiste trein dus. Het volgende plan was om dan maar in Linz over te stappen op de trein naar Wien Meidling en van daaruit naar Klagenfurt te reizen. Een omweg van anderhalf uur, maar dat leed was met het zicht op de bergen snel vergeten. Met een luxe sneltrein kregen we voor hetzelfde geld bijna heel Oostenrijk te zien. Ondertussen sliepen we bij en lazen we wat.
Rond het middaguur streken we neer in Gasthof Pisl, een Karintische boerenhoeve in het gehucht Görtschach, gelegen in de bergen rondom de Wörthersee. De kinderen vermaakten zich aan het grote zwembad terwijl de ouders bijkwamen van de lange treinreis. Tegen de avond fietsten naar het meer. Goed in de remmen knijpend bij de afdaling langs een prachtig fietspad door bos en Alpenweide. Beneden in Krumpendorf raakten we met één teen de Wörthersee aan, waarna we op zoek gingen naar het dorpscentrum. Dat bleek nauwelijks te bestaan, maar een fikse regenbui joeg ons het oerdegelijke Krumpendorferhof in. Toen het weer droog was fietsten we naar de oever van de Wörthersee, waar we in een Karintisch dorpsfeest terecht kwamen. Door de regen was de temperatuur echter zo gezakt, dat we snel besloten om de pittige col naar boven terug te nemen. ‘Ik voel me net Tom Dumoulin’, aldus de op de pedalen stampende Franz.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley