Op het hoofdeiland van L-Iklin naar Sliema

Dinsdag 16 juli – dinsdag 23 juli 2024

Met gemiddeld bijna 1.600 inwoners per km2 is Malta het dichtstbevolkte land in de EU. Dat merkten we meteen toen we ’s avonds van de luchthaven naar onze eerste bestemming reden. De paradijselijke Red Farm was gelegen in het dorpje L-Iklin in centraal Malta, maar onderweg daar naartoe hadden we niet het idee dat we de stedelijke omgeving achter ons lieten. De ene buitenwijk liep over in de andere, ononderbroken door enig buitengebied.

Toch bleek Malta wel degelijk rustige dorpjes te herbergen. Bijvoorbeeld Naxxar, een dorpje in het binnenland waar we in verlaten straatjes liepen langs okergele huizen met gekleurde balkonnetjes en, zoals in ieder dorp, een grote kerk. Een dag later bezochten we het fort van Mdina, waar de Kruisridders in de 16^e eeuw geschiedenis hadden geschreven door een aanval van het Ottomaanse leger af te slaan. Sinds die tijd vormt Malta het laatste katholieke bastion voor de kust van Noord-Afrika. Daarom komt je overal op het eiland standbeelden, plaquettes en gedenktekens tegen van katholieke heiligen.

Ondanks het duidelijke katholieke stempel bevatte Malta ook veel Arabische invloeden. Logisch, want geografisch ligt Malta ten zuiden van Turkije. Van het Europese continent liggen alleen Kreta en Cyprus nog zuidelijker in de Middellandse Zee. Het Maltees is een raar mengelmoesje van Italiaans, Engels en vooral Semitisch. Soms hoorden we zelfs de harde Arabische g in lokale gesprekken. Daarnaast verwijzen de plaatsnamen op Malta naar een Moorse achtergrond. Dorpjes als Rabat en Marsaxlokk herbergden stille straatjes met Moorse kenmerken: huizen met dikke muren en veel ronde vormen.

Onze eerste twee dagen stonden in het teken van uitrusten aan het zwembad. Veel meer konden we ook niet doen, want we moesten behoorlijk wennen aan de verzengende hitte die uit de Sahara kwam aangewaaid. Eenmaal geacclimatiseerd togen we de grote stad in. We namen onze intrek in een appartement in Sliema, een moderne, drukke kuststad ten noorden van de baai tegenover de hoofdstad Valletta. Sliema werd onze thuisbasis voor espressootjes vroeg in de ochtend en onze uitvalsbasis voor ferrytripjes naar de oude stad. Daar bezochten we de Sint Janscokathedraal, kroonjuweel van Malta en sinds de 16^e eeuw het heilige hart van de ridders en grootmeesters van de Maltezer orde. Onder rijk gedecoreerde marmeren grafstenen lagen ze eeuwig te rusten. Sluitstuk van ons bezoek was het schilderij De onthoofding van Johannes de Doper van Caravaggio, waar een hele vleugel van het gebouw aan gewijd was.

In Sliema doken we regelmatig de zee in vanaf de diverse ‘stadstranden’. Dit waren vaak plekken tussen de rotsige kust vanwaar we een korte, verfrissende duik in de azuurblauwe zee namen met prachtig uitzicht op de forten van Valletta. Daarnaast waren er in Sliema verschillende hippe beachclubs die comfort boden. Zo brachten we in beachclub Tignè een heerlijke dag door aan de woelige zee. In de namiddag bezochten we Valletta, een stad van hoofdstedelijke allure of stonden we in Pieta, een luxe voorstadje van Valletta, op de stoep bij VillaGuardamangia. Dit oude pand was tussen 1949 en 1951 de residentie van de Britse Queen Elisabeth en haar prins Philip. Anno 2024 was het sterk in verval val met gebroken ramen, kapotte deuren en afgebladderde verf. Na zonsondergang aten we gegrilde vis in de haventjes van de ‘Three cities’, Vittoriosa, Senglea en Cospicua de drie vestingstadjes aan de zuidkant van Valletta.