Dubrovnik, de oude dame van Kroatië

Zondag 21 augustus 2016

De duiven van Dubrovnik waren geprogrammeerd op de kerkklokken. Toen die om 11:30 luidden, vlogen alle duiven van de stad massaal richting het Gundulic plein, waar ze om exact 12:00 werden gevoederd. Even deden we mee in de film Birds van Hitchcock. Tijdens onze eerste echte kennismaking met ‘de oude dame’ (daar was het vanwege Willem II gisterenavond niet meer van gekomen) zagen we wederom een Lourdesgrot-replica, dit keer in de St. Ignatius kerk. Toen later op de ochtend de cruiseschepen leegliepen (en de toeristen als een zwerm sprinkhanen de stad overrompelden) namen wij een taxi richting de Copacabana, het hippe strand in de buitenwijk Lapad. Met uitzicht op de Dr. Franjo Tuđman brug en de baai van Dubrovnik schreef Roger zijn column voor Willem II en speelden de kindjes in de zee op een luchtkussen-stormbaan.

Maandag 22 augustus 2016

Regen in Dubrovnik. De nachtboot die we naar Bari, Italië hadden willen nemen bleek alle avonden te vertrekken, behalve die wij gepland hadden, dinsdagavond. Nadat boottickets en extra nacht in het appartement geregeld waren, was het nog steeds bewolkt. Daarom bezochten we in de oude stad een fototentoonstelling van de Homeland War, zoals de Kroaten de oorlog met Servië en Montenegro noemen. Een indrukwekkende serie foto’s en film bracht de waanzin op waardige wijze in beeld. We waren er in Šibenik al achter gekomen dat de Kroatische staat zich niet wil branden aan initiatieven die herinneren aan de Homeland War. Zo bleek ook dit museum weer een privé initiatief te zijn

Daarna was het weer tijd voor ontspanning op het stadsstrand van Dubrovnik met uitzicht op de burcht en op het eilandje Lokrum. Tegen zonsondergang namen we de kabelbaan naar de top van de Srđ berg, die boven de stad uittoornt. We hadden een prachtig panorama over de stad en de eilandjes voor de Dalmatische kust. Tijdens het beleg van Dubrovnik, toen de Serviërs en Montenegrijnen van 1991 tot en met 1995 stelselmatig de stad bestookten met mortieren, hadden de Kroaten een regiment gelegerd in een oud fort op de berg, dat ook nog door Napoleon was gebruikt. Hier huisde tegenwoordig een klein museum ter ere van dat ‘standvastige Kroatische regiment’. Met veel foto’s van burgers en soldaten ten tijde van de Homeland War.

’s Avonds aten we in een gezellig en goed Bosnisch restaurantje in de oude binnenstad.

Dinsdag 23 augustus 2016

Om de pracht van de oude stad van Dubrovnik echt goed te kunnen beleven moesten we vroeg opstaan, nog vóór de invasie van de hordes toeristen. Op een maagdelijk lege stadsmuur overzagen we de betoverende oude binnenstad met de rode dakpannen op de daken (geschonken door de stad Toulouse na het beleg van Dubrovnik) en de blauwe zee.

Amsterdam heeft Mokum, Dubrovnik Lokrum. In de haven namen we ’s middags een bootje naar dit kleine reservaat dat 600 meter voor de oude stad lag. We kwamen terecht in een exotisch paradijsje, compleet met tientallen rondscharrelende pauwen en tamme konijnen. Onze ‘strandbelevenis’ was een bijzondere. Aan de zuidkant van het eiland bevond zich een lavalandschap met platte rotsen waar we onze handdoeken op uit konden leggen. Vanaf de kant konden we de diepe zee in springen, die plotseling veel kouder was geworden dan we gewend waren. Na een uurtje verplaatsten we ons naar een binnenmeertje een paar meter verderop, genaamd de dode zee. Dit was een lagune op het eiland waar we bleven drijven op het zoutere en warmere water. Het letterlijke hoogtepunt van de dag was echter de sprong die Ivelientje maakte in de diepe zee van een klif van 10 meter. Voorafgegaan door Roger die, meer uit vaderplicht dan uit vrije wil, de sprong ook waagde.

Onze laatste avond in Dubrovnik brachten we door in ons appartement in de oude stad. We borrelden met onze stoeltjes op straat in ons steegje, waar voortdurend toeristen passeerden en stopten om pittoreske foto’s te maken. ‘Do you know the entrance of the wall?’, was een vraag die wel vijf keer aan ons werd gesteld (onze steeg grensde tegen die muur aan). Terwijl de kindjes even later op hun I-Pads bezig waren, Ivich en Roger in het keukentje stonden en de kamer vol hing met te drogen handdoeken, kwam er plotseling een dikke Arabier onze kamer binnenlopen (vanwege de warmte stond onze voordeur open), die dacht dat hij in een massagesalon stond. Roger: ‘Excuse me?? What are you doing here?’ Arabier: ‘Massage??’. Roger: ‘Are you crazy?’…

Woensdag 24 augustus 2016

Onze bonusdag in Dubrovnik brachten we wederom door op Lokrum. Een mooi eindpunt van onze reis door het oude Habsburgse Rijk. Halverwege de 19e eeuw bracht Aartshertog Maximilian van Habsburg, de broer van Franz-Josef, hier namelijk zijn zomers door. Na een laatste dag aan en in de Adriatische zee bezochten we het compleet vervallen zomerpaleis, waar nu een poging werd gedaan om er een restaurant van te maken. Alleen de prachtige Gardens of Maximilian op de binnenplaats zagen er presentabel uit.

’s Avonds lag de ferry van Jadrolinija klaar voor vertrek naar Bari. Na een laatste etentje in een restaurant tegenover de haven gingen we aan boord. Onze Love Boat bestond echter voornamelijk uit backpackers en grote Italiaanse gezinnen die op eiermatjes kriskras verspreid door de boot lagen. Er waren zelfs mensen die hun tentje hadden opgezet op het dek. Aan bakboord zagen we de stadslichtjes van Dubrovnik in de verte verdwijnen, begeleid door het gitaarspel van een backpacker.