Een klassieke 200 meter sprint

Maandag 27 juli 2015

Gisteren waste hij nog onze kleren en schonk hij ons ’s avonds een laatste wijntje in, vanochtend vroeg haalde hij voor 23 gasten verse cake en brood uit de oven. Dat was ook wel logisch, want in de wijde omtrek is geen bakkertje te vinden. Onze Paki was dag en nacht in de weer om in z’n eentje het hele guesthouse Elayon te bestieren. Zijn baas zit ergens te rentenieren, zo vernamen we.

Na het ontbijt namen we afscheid van deze harde werker en reden de bergen in richting Dimitsána. Wederom een Griekse historische plek, hoe kon het ook anders op onze reis in het spoor van het moderne Griekenland. Uit Dimitsána kwam Gregorius V, de Griekse patriarch van Constantinopel die in 1821 opgeknoopt werd aan zijn balkon, nadat het nieuws van de Griekse opstand tegen de Turken bekend was geworden. In 1921 werd hij heilig verklaard. Bovendien werd vanuit Dimitsána het buskruit aangeleverd voor de opstand. Daar kwamen we allemaal achter terwijl we in een taverne café frappé dronken en een prachtig uitzicht hadden op het dal.

Om naar onze volgende bestemming Olympia te komen moesten we dwars door de het gebergte van de Peloponnesos. Eenmaal onderweg begon onze Ford kuren te vertonen. Er verschenen allerlei lampjes op het dashboard en, nog erger, de airco viel regelmatig uit. Heet geroosterd maar ongeschonden bereikten we op tijd het historisch museum van de Olympische Spelen, alwaar we een grote stap terug in de tijd maakten (ca. 600 voor Christus). Eenmaal terug in 2015 spoedden we ons naar onze nieuwe bestemming, hotel Bacchus. Binnen tien minuten lag iedereen in en aan het zwembad bij te komen van de lange rit.

Voordat we naar de site van Olympia wilden gaan, moest echter eerst ons autoprobleem worden opgelost. Onze car rental vriend Vangelis had beloofd ons terug te bellen, deed dat niet en was daarna onbereikbaar. Toen de eigenaar van ons hotel ons zo wanhopig zag staan, bood hij ons hulp aan. Hij belde zijn broer op, die wel wat van auto’s wist. Die keek even naar het dashboard, gaf er een paar klappen op en frutselde met een paar draadjes, waarna alle alarmerende lampjes weer uitgingen en de airco het weer deed! En zo won de Griekse vriendelijkheid het van de Griekse laksheid.

Vroeg in de avond bezochten we dan toch het Olympia-complex met haar vele restanten uit de oudheid. Bij de tempel van Zeus wilden we een foto maken alsof we een fakkel in onze handen hadden. Daar werden we echter kordaat van teruggefloten door een suppoost. We mochten wel foto’s maken, maar niet met ‘een flesje water in de lucht als fakkel’. Uit respect voor de heilige plek. Vreemde regeltjes. In het historisch museum was het Franzje ook al verboden om in discuswerp-houding te gaan staan bij een oud beeld van een discuswerper. Uit respect voor het beeld… We waren niet de enigen die de onbegrijpelijke Griekse regels schonden. Voortdurend klonken er fluitjes over het terrein. Hoe eigenaardig ook, we probeerden de ongeschreven regeltjes voortaan maar te volgen en liepen verder naar de tempel van Hera. Daar waar de Olympische vlam iedere vier jaar wordt ontstoken met behulp van de zon. Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel de 200 meter sprint die we hielden op de oorspronkelijke renbaan. Vooral Franzje vatte het allemaal zeer serieus op. Bij de ingang had hij al fanatiek rek- en strekoefeningen gedaan. Helaas liep hij tijdens de race te hard van stapel. Hij lag meteen aan kop, maar moest zijn ruime voorsprong op ons drieën na 100 meter prijsgeven aan Ivelien.