Šibenik: onbekend maakt bemind

Woensdag 17 augustus 2016

Dagelijks vertrok er maar één catamaran vanaf Silba naar Zadar. Om 05:45 uur ‘s ochtends nog wel! Daarom stonden we allejezus vroeg op voor onze reis terug naar het vasteland. In de ochtendschemer zag je van alle kanten mensen met rollende koffers aan komen lopen op het verder doodstille dorpsplein. Aangekomen in Zadar dronken we een koffie in de oude stad, waarna we de bus namen naar het busstation. Vanaf daar vertrok de bus naar Šibenik.

Tussen het bijslapen in de bus door maakten we kennis met de andere kant van de Dalmatische kust. We stopten bij van god verlaten campings en bij afschuwelijke, overvolle badplaatsen zoals Vodice. We vroegen we ons hardop af waarom mensen het zichzelf aandoen om hier twee weken te zitten. Des te groter was het contrast toen we aankwamen in Šibenik. Wat een verrassend mooie stad tegen de heuvels van de Dalmatische kust! Ons appartementje van drie kleine verdiepingen bevond zich aan de Nove Crkve, een van de smalle,wit marmeren steegjes. middenin de oude stad. Naast de voordeur was een nisje met een beeldje van Sante Ante. Het gebouw bleek platgebombardeerd te zijn in de Servisch-Kroatische oorlog in de jaren negentig. Alleen het beeldje van de heilige Ante kon als een wonder ongeschonden onder het puin vandaan worden gehaald.

Na een Kroatische lunch en een goede siësta waren we klaar voor een wandeling naar de St. Jacobus kathedraal, het UNESCO pronkstuk van de stad. Daarna volgden we de steegjes naar boven naar het Sv. Mihovil fort. De weg daar naartoe leidde via een Lourdens replica van de grot van de heilige Bernadette naar een oude begraafplaats met prachtig uitzicht over de baai van Šibenik en de eilandjes die voor de kust lagen. Volgens de gids stond de toeristische infrastructuur van Šibenik nog in kinderschoenen. Misschien was dat nou juist de reden waarom deze karakteristieke Kroatische havenstad ons hart direct veroverde. Hier (nog) geen grote hotels of blote buiken met plakplaatjes op de boulevard. Onbekend maakt bemind. We brachten de avond door in het oude labyrint op een van vriendelijke pleintjes waar we gegrilde vis aten.

Donderdag 18 augustus 2016

Šibenik was vandaag onze uitvalsbasis naar de Krka watervallen. Een lokale bus bracht ons naar het Krka nationaal park. Via Lozovac, waar een zwaar gebombardeerd industrieel complex getuigde van de oorlog van twintig jaar geleden, kwamen we aan bij Skradin. Daar voegden we ons in lange rij met toeristen voor een boottocht naar de watervallen. Het zou niet onze eerste rij van die dag zijn. Het tochtje over de Krka rivier was nog aangenaam, maar daarna belandden we in de IKEA op tweede Paasdag. Op smalle houten vlonders strompelden duizenden toeristen met honden, kinderwagens en zelfs bolderkarren door het park. Gelukkig waren er ook nog watervallen.

Op een mooi uitzichtpunt waren we getuige van een Kroatisch huwelijksaanzoek, compleet met ring en getuigen. Bijzonder, omdat van alle aanwezigen alleen Ivich een traantje moest wegpinken. Hoogtepunt van de dag was de verfrissende plons in het meer waar de watervallen op uitkwamen, eveneens omringd door honderden andere badgangers. Daarna namen we een vervroegde boot terug naar Skradin om in de lekker lange avond op adem te komen in Šibenik. We aten in het haventje met uitzicht op de ondergaande zon. Als afsluiting van de dag vond op de Trg Republike Hrvatske, het prachtige plein bij de kathedraal, de generale repetitie plaats van het Šibenik-festival 2016. Een soort André Rieu op het Vrijthof maar dan met verschillende Kroatische artiesten in een werelderfgoed decor. We bleven lange tijd kijken hoe de dirigent zijn orkest tot een eenheid kneedde. Ook een verademing: heerlijke, melodische muziek en geen hard rock-herrie zoals in Den Bosch op 5 mei.

Vrijdag 19 augustus 2016

Net als op Silba beviel ook Šibenik ons zo goed dat we nog een dag langer wilden blijven. Ons appartement was echter al verhuurd, waardoor we moesten verhuizen naar appartement Illy. Dat bevond zich aan de andere kant van de oude stad in een smal steegje aan de voet van een kerkje. Eigenaar Ivo stond al op ons te wachten. Toen Roger hem de vraag stelde waarom niets in Šibenik herinnert aan de Servisch-Kroatische oorlog die hier van 1991 tot 1995 zoveel schade aan had gericht, raakten Ivo en Roger in een lang gesprek over de geschiedenis van Kroatië en Oostenrijk-Hongarije. Ivo bleek lid te zijn geweest van de pan-Europese beweging van Otto van Habsburg. Hij had hem zelfs persoonlijk ontmoet. In Knin, de stad 50 km van Šibenik waar het conflict in 1991 was begonnen. ‘Om de Serven niet voor het hoofd te stoten mag niets herinneren aan de Homeland War. Daar is alles nog veel te gevoelig voor.’ Erg positief was hij niet over de toekomst van Kroatië. ‘Er zijn veel ontevreden mensen die Kroatië de schuld geven van alles. Er is een nostalgisch verlangen naar de Joegoslavische tijd. Dit kan binnen tien jaar leiden tot een nieuwe oorlog…’

De middag brachten we door op het schiereiland voor de kust van Šibenik. Een bootje tufte ons naar het Jadrija strand. Daar was een kade met betonnen strandhuisjes uit de communistische tijd. Verderop was een kiezelstrand waar we zicht hadden op de open zee. Eenmaal terug in Šibenik sloten we onze strandmiddag af op het stadsstrand aan de monding van de Krka rivier. Vanuit het brakke water hadden we een prachtig zicht op de oude stad bij zonsondergang.