Dolce far niente op Silba Otok
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
16 Augustus 2016 | Kroatië, Otok Silba
Zaterdag 13 t/m dinsdag 16 augustus 2016
Van ons nadeel, geen vervoer, maakten we ons voordeel. We besloten om een paar dagen op een autovrij eiland te verblijven: Silba Otok. Maar niet voordat de Falkensteiner Club, het luxe resort van Sabina, Wouter, Cilian en Jan-Willem, hadden bezocht. Tot groot plezier van Ivelien en Franz, die genoten van het zwemparadijs en hun nieuwe Nederlandse vriendjes. Na een koffie en een ladypilsje was het snel tijd om richting de haven te gaan voor de vaart naar Silba.
Terwijl we met de catamaran een tocht maakten langs verschillende eilanden, zagen we eindelijk iets van de Olympische Spelen in Rio: we maakten live mee dat een Kroatische roeier zilver behaalde, inclusief aanmoedigingen van onze medepassagiers. Aan de kade van Silba liep iedereen af en aan met transportkarretjes. Anna, de dame waar we ons appartement bij hadden gereserveerd, was echter nergens te bekennen. Gelukkig was het eilandje zó klein dat we met onze rugzakken naar het centrum konden lopen. Daar bevond zich een plein met een kerkje dat tevens het kloppende hart was van deze schattige gemeenschap van 292 inwoners (toeristen niet meegerekend). De orde werd er gehandhaafd door één politieman die in golfkarretje met sirene het eiland in zijn eentje bestierde. Ons appartement bevond zich tussen het dorpsplein en het strand aan de westkant van het eiland (hemelsbreed was het eiland 600 meter breed). Na een heerlijke ‘sundowner’ aan de dichtstbijzijnde strandbar aten we, zoals het op dit soort eilanden hoort, gegrilde vis bij een van de vier locale restaurantjes.
De dagen daarna verliepen dolce far niente. We zwommen in baaitjes, haalden op kiezelstrandjes onze leesachterstand in, sloten de dag af met een drankje in onze stamstrandbar, zagen flitsen van de Olympische Spelen bij de enige ijssalon van het dorp en onderhielden contact met de buitenwereld op terrasjes met WiFi. Iedere ochtend werden we gewekt door de kerkklokken in het katholieke dorpje, waar op 15 augustus Maria ten Hemelvaart fanatiek werd gevierd. Omdat het rustige eilandleventje ons goed beviel, boekten we uiteindelijk nog een vierde nacht bij.
Van ons nadeel, geen vervoer, maakten we ons voordeel. We besloten om een paar dagen op een autovrij eiland te verblijven: Silba Otok. Maar niet voordat de Falkensteiner Club, het luxe resort van Sabina, Wouter, Cilian en Jan-Willem, hadden bezocht. Tot groot plezier van Ivelien en Franz, die genoten van het zwemparadijs en hun nieuwe Nederlandse vriendjes. Na een koffie en een ladypilsje was het snel tijd om richting de haven te gaan voor de vaart naar Silba.
Terwijl we met de catamaran een tocht maakten langs verschillende eilanden, zagen we eindelijk iets van de Olympische Spelen in Rio: we maakten live mee dat een Kroatische roeier zilver behaalde, inclusief aanmoedigingen van onze medepassagiers. Aan de kade van Silba liep iedereen af en aan met transportkarretjes. Anna, de dame waar we ons appartement bij hadden gereserveerd, was echter nergens te bekennen. Gelukkig was het eilandje zó klein dat we met onze rugzakken naar het centrum konden lopen. Daar bevond zich een plein met een kerkje dat tevens het kloppende hart was van deze schattige gemeenschap van 292 inwoners (toeristen niet meegerekend). De orde werd er gehandhaafd door één politieman die in golfkarretje met sirene het eiland in zijn eentje bestierde. Ons appartement bevond zich tussen het dorpsplein en het strand aan de westkant van het eiland (hemelsbreed was het eiland 600 meter breed). Na een heerlijke ‘sundowner’ aan de dichtstbijzijnde strandbar aten we, zoals het op dit soort eilanden hoort, gegrilde vis bij een van de vier locale restaurantjes.
De dagen daarna verliepen dolce far niente. We zwommen in baaitjes, haalden op kiezelstrandjes onze leesachterstand in, sloten de dag af met een drankje in onze stamstrandbar, zagen flitsen van de Olympische Spelen bij de enige ijssalon van het dorp en onderhielden contact met de buitenwereld op terrasjes met WiFi. Iedere ochtend werden we gewekt door de kerkklokken in het katholieke dorpje, waar op 15 augustus Maria ten Hemelvaart fanatiek werd gevierd. Omdat het rustige eilandleventje ons goed beviel, boekten we uiteindelijk nog een vierde nacht bij.
-
19 Augustus 2016 - 13:29
Ed Hoffman:
Dagen zonder graven en bombardementen; een beetje saai! -
20 Augustus 2016 - 11:06
Marijke Hoffan:
Lieve Rossmeisltjes
Eindelijk een reactie van Marijke.
Omdat wij eergisteren pas uit Maastricht zijn gekomen, heb ik nu pas de kans én het voorrecht om het reisverslag van Roger vanaf het begin tot het einde in einem Guss door te kunnen lezen.
Fantastisch Roger! Dank! Voor jullie geen geschiedenis, aardrijkskunde en wijze cultuurlessen uit de schoolboeken maar alles echt, aanschouwelijk onderwijs noemen ze dat!
Een heerlijke reis: avontuurlijk, spannend, interessant, comfortabel, mooi en....heel saamhorig.
Ben benieuwd naar het vervolg.
Dikke kus voor het gezin
Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
