Sassidagen in Matera

Woensdag 10 augustus 2017

Voordat we Vivi Natura verlieten, liepen we nog even rond op de boerderij. Achter op het erf zagen we hoe pomodorisaus werd gemaakt: tomaten werden in een immense pan gekookt, vervolgens gezeefd en tot sap geperst. Als in een Bertoli-reclame. Daarna namen we weer de graffiti-express terug naar Napels, op weg naar onze volgende bestemming: Matera.

Deze grottenstad lag in de binnenlanden van Zuid-Italië. Verbindingen waren slecht, dus moesten we de bus nemen vanaf het centraal station van Napels. Onze bagage verdween in de kofferbak tussen balen Louis Vuitton tassen, hoeden en zonnebrillen. De helft van de bus was namelijk gevuld met straathandelaren uit Afrika en Azië. Zoals de jongen uit Sri Lanka die achter Roger zat en maar bleef doortetteren door zijn telefoon. Totdat Roger er wat van zei in zijn beste Sri Lankees (wat verrassend veel op Brabants leek). Of de Pakistaan achter Ivich die het na een uur op een snurken zette (Franz, toen we hem later met zijn handel tegenkwamen in op een plein in Matera: ‘mama, daar is de snurkman!’). De bus bracht ons dwars door Italië, van Napels tot Bari. Met hier en daar een bosbrandje of een lelijke buitenwijk. Eerst reden we tot de Adriatische zee bij Bari, daarna keerde de bus weer terug het binnenland in naar Matera.

Bij de bushalte werden we opgepikt door Michaela, de dame van Casa di Romeo. Dit appartement had wederom een vide en was als een grot gebouwd, met ovale welvingen in het plafond. Geheel in stijl met de ‘Sassi’, de beroemde grotwoningen van Matera. We verbleven aan de rand van de UNESCO stad, die tevens is uitgeroepen tot Europese hoofdstad 2019. ’s Avonds namen we een kijkje in het sprookjesachtige labyrint van grotten, kleine straatjes en witte huisjes die in de oude stad tegen de berg aan gestapeld waren. In een van de grotten, diep en koel onder de grond, aten we in restaurant Morgan.

Donderdag 11 augustus 2017

Sassidag! Vandaag gingen we Matera echt verkennen. Ondanks 43 graden op de thermometer hopten we in de nauwe straatjes van glad marmer van schaduw naar schaduw. We bezochten een sassi aan de rand van de enorme kloof die voor Matera ligt. Deze sassi was ingericht als openlucht museum, in oude staat zoals die tot 1952 nog in gebruik was geweest. We bezochten drie achter elkaar geschakelde grotruimtes. De eerste was ingericht voor eten, slapen en koken. Een gat in het plafond diende om de regen op te vangen (bij gebrek aan leidingwater) en een geweer aan de muur moest rovers en gevaarlijke beesten weghouden. De tweede ruimte was bedoeld voor het vee (die dus via de huiskamer binnenkwamen) en in de laatste werd de wijn en het voedsel bewaard. De sassi daarna was een klooster, inclusief heilige bron en fresco van Jezus.

Minstens zo indrukwekkend was het fantastische uitzicht op de kloof. In het dal stroomde het klein riviertje dat door de eeuwen heen de berg had uitgesleten tot deze Italiaanse Gran Canyon. Een aardige dame wees ons naar de top van de berg tegenover waar scenes voor de film The Passion of the Christ waren opgenomen. Op het terras van een supermarktje kwamen we bij van de wandeling. Op ieder terrasje in Matera kwamen donkere Afrikanen om geld bedelen. Zeer beleefd, in goed Engels en met een ‘God bless you’ vroegen ze om een klein bijdrage. Dat gebeurde echter zo vaak dat er af en toe niets anders op zat dan ze te negeren. In de hitte vroegen ons af met welke valse verwachtingen deze mensen naar Europa zouden zijn gekomen.

Na een siësta in onze eigen sassi gingen we ook hier weer ondergronds. We liepen door het eeuwenoude waterstelsel waarmee vroeger het regenwater werd opgevangen. Daarna genoten we van de koelte van de avond. Op onze wandeling troffen we Palazzatto Residence, een sassi omgebouwd tot droomhotel en wijnbar dat met stip binnenkwam in onze top 3 van mooiste verblijfplaatsen ter wereld. De hotelmanager liet ons de ongelofelijk stijlvolle hotellobby zien en stelde voor om wat te drinken. Met twee heerlijke glaasjes wijn hadden we een uitzicht op de sassi van Matera waar zelfs de kindjes stil van werden.

Vrijdag 12 augustus 2017

Het enige zwembad waar we in Matera terecht konden was die van het Hilton hotel. Op een afgelegen terrein langs de snelweg ver buiten de stad. Maar, het moet gezegd, toen we eenmaal aan de piscina lagen was het het busreisje meer dan waard. De kindjes leefden zich uit in het water terwijl Ivich en Roger zich druk maakten over onze volgende reisbestemming. Het voordeel van Interrail is flexibiliteit, het nadeel is onzekerheid. Omdat het dinsdag een nationale feestdag was in Italië (Maria Hemelvaart) trok heel Italië er uitgerekend komend weekend op uit. Met als gevolg dat er gaan enkele betaalbare optie meer vrij was aan de Zuid-Italiaanse kust. Met pijn in ons hart besloten we daarom maar terug naar het noorden te keren. Maar ook daar was accommodatie moeilijk te vinden. Na een dag internetten en bellen kwamen we niet verder dan een reservering van een hotelkamer aan de snelweg bij Trento. En dan hadden we ook nog een slopend lange treinreis voor de boeg. Niet bepaald het glampacking waar we voor naar Zuid-Italië waren gekomen.

Vakantiedip. Zelfs een vleermuis die ’s avonds de Trattoria in kwam vliegen kon ons niet opvrolijken. We probeerden afleiding te vinden met een laatste avond in de sassi. Op een terrasje in de sassi kwam het grote omdenken. Als heel Calabrië vol zat, waarom zouden we dan niet naar Puglia gaan, in de hak van de laars? Snel scrollen op internet. Wonder boven wonder vonden we om 22:30 uur ’s avonds met Ivichs I-Phone tóch nog een mooie, betaalbare locatie. B&B Aurora in… Lecce! Vanaf Matera binnen vier uur te bereiken, met een mooie oude binnenstad en bovendien met een aantal mooie stranden in de buurt. Daar, op dat terrasje in de sassi, na een dag vol stress vanwege overvolle accommodaties in heel Italië, zouden we het beste besluit van onze vakantie nemen.