De straeten van Nantes

Dinsdag 10 augustus 2021

Na de heerlijke dagen op Île d’Yeu in een simpel, degelijk hotel, hadden de kinderen zin in een hotel met zwembad. Dus boekten we het congreshotel Westotel Nantes Atlantique dat dichtbij de snelweg lag op een industrieterrein, maar ook een binnentuin had met palmbomen en een groot zwembad waar de sombere omgeving ver weg leek. Bovendien was het een goede uitvalsbasis voor de eigenlijke reden waarom we hier naartoe waren gekomen: Nantes.

Na een rustig middagje aan het zwembad bezochten we deze bruisende en historische havenstad aan de Loire. We voelden ons al snel thuis toen we de straatnaambordjes van Nantes zagen: overal werd zowel het Franse ‘Rue’ als het Gallische ‘Straet’ vermeld. We wandelden van de boven- naar de binnenstad de Loire tegemoet. Nantes bleek een mix van creativiteit en historie te zijn. Langs de muren van het kasteel van de hertogen van Bretagne gleed Franz over een daarvoor aangelegde glijbaan naar beneden. We bewonderen muurschilderingen, vonden het geboortehuis van Jules Verne en bezochten terrasjes van hippe tenten. Het enige nadeel was de uitgestrektheid van de stad, waardoor we te voet slechts een deel van de stad konden bezoeken. Met die conclusie streken we neer in een druk Jordaans restaurant in de oude stad, dat door één enkele Jordaniër werd bestierd. Om ons korte bezoek aan Nantes toch enigszins compleet te maken, namen we in de avond nog even de auto naar het artistieke eiland in de Loire, Île de Nantes. Daar zagen we op ‘in the dying seconds’ toch nog de veel geroemde mechanische olifant in zijn stal staan. Rondom de olifant heen danste een dansgezelschap op Gallische fluitmuziek.