Op zoek naar Genoveva

Woensdag 11 augustus 2021

De laatste dagen van de vakantie brachten we door in Parijs. Niet om de Eiffeltoren of het Louvre te bezoeken, maar om het stadse leven van de buurten te ervaren. Daarvoor parkeerden we eerst onze auto ver buiten het centrum, nabij metrostation Gambetta. Om bij onze AirBNB te komen in het 10^e Arrondisement moesten we met zes koffers aan bagage overstappen, ticketpoortjes passeren en in overvolle metro’s staan. Eenmaal boven de grond aangekomen bij metrostation Chateau d’eau leek het alsof we niet in Parijs maar in Dakar waren aangekomen, de hoofdstad van Senegal. We zeulden onze koffers langs honderden Afrikanen terwijl er Afrikaanse bastonen uit verschillende muziekboxen tegelijk klonken. In honderden Afrikaanse kapperszaakjes werd gewassen, gewatergolfd, geknipt en gevlochten. Parijs is de grootste Afrikaanse stad buiten Afrika. Vreemd genoeg was hier een straat verderop al niets meer van te merken. Daar werden de terrassen van de brasseries bevolkt door blanke Parijzenaars en toeristen. De scheidslijn tussen Afrika en Europa verloopt in Parijs via postcodes.

Ons appartement bevond zich aan de Rue du Faubourg Saint-Denis en lag aan een groen binnenhofje, een oase van rust in deze levendige straat. Volgens de informatiemap van ons verblijf was hier ooit een legendarische boksschool gevestigd waar Édith Piaf haar grote liefde, Marcel Cedan, Frans bokskampioen uit de jaren ‘30 en ’40, ontmoette. De rest van de dag brachten we door zoals Piaf het ook meestal deed: zittend op de drukke terrassen rondom de Rue du Faubourg Saint-Denis. ’s Avonds pakten we de Velob fietsen om de buurt rondom het Canal Saint-Martin te verkennen.

Donderdag 12 augustus 2021

De dag begon met een bucketlist dingetje van Roger: op de tonen van Jacques Dutroncs ‘Paris s’éveille’ door een ontwakend Parijs fietsen. Om op tijd in Tilburg te kunnen zijn voor de jubileumviering 125 jaar Willem II fietste hij ’s ochtends vroeg door de verlaten straten van Parijs die schoon werden gespoten en langs terrassen die in de frisse ochtendzon klaar werden gemaakt voor de dag.

Voor Ivich de gelegenheid om met Franz een ‘Lupin-tour’ te fietsen door Parijs langs een aantal bekende scenelocaties uit zijn favoriete Netflix-serie. Ivelien vermaakte zich ondertussen met haar vriendin Linde, die ook met haar ouders in Parijs was. ’s Avonds kwam iedereen weer bij elkaar voor een Bossche avond in een restaurantje bij de Porte Saint-Martin.

Vrijdag 13 augustus 2021

Weer terug met de trein uit Nederland werd Roger op Gare du Nord geconfronteerd met de schaduwkant van Parijs. Twee zwervers lagen in de brandende zon uitgeteld op hun rug. Dood? Bewusteloos? Een dreigde zelfs op de weg overreden te worden. Uiteindelijk werden ze wakker geschud en weer tot leven gewekt. Niet door de politie, maar door doodnormale passerende Parijzenaren die hun weg daarna weer vervolgden alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was.

Als tegenhanger tegen al het commerciële Messi-geweld in Parijs, vanwege zijn transfer naar Paris Saint Germain wilden Franz en Roger die avond een wedstrijd bezoeken van Red Star Paris, de meest nostalgische club van Parijs uit 1897. Na een snelle Koerdische hap in de Rue du Faubourg Saint-Denis vertrokken ze met de metro op weg naar het stadion, dat zich in een uithoek van Parijs bevond. Daar eenmaal aangekomen bleek dat de wedstrijd vanwege een verbouwing elders nóg verder buiten Parijs werd gespeeld...

Terwijl Franz en Roger hun mislukte voetbaluitje verwerkten op een terras, kwamen Ivich en Ivelien op de Champs-Élysées terecht in de ‘Messimania’: samen met honderden uitzinnige PSG-supporters zagen zij het Argentijnse fenomeen een Adidas winkel binnenlopen. Ivich haalde er in haar gele jurk zelfs de voorpagina mee in het Spaanse voetbalblad Marca:

https://www.marca.com/en/football/ligue-1/2021/08/13/6116d178268e3e7f478b45c7.html

Zaterdag 14 augustus

Het woonhuis van Édith Piaf stond in de wijk Belle Ville en huisvestte ook een schattig Piaf- museum, dat vandaag helaas gesloten bleek. Ter compensatie werden we verrast door een klein, oud dametje in de deuropening die Piaf zo had kunnen zijn. Geheel in Piaf-sferen lunchten we daarna in de buurt van Folies Bergère met Carolien, Mathieu en kinderen.

De middag besteedden we aan Ivichs eigen versie van Verborgen Verleden van de NPO. In de aflevering van haar nicht Jennifer Hoffman had het Parijse Saint Antoine centraal gestaan, vroeger een levendige buurt van meubelmakers en houtbewerkers. Via allerlei prachtige binnenhofjes met mooie inkijkjes aan de Rue du Faubourg Saint-Antoine (veel dank aan Ferry van der Vliet van paris-fvdv: FAUBOURG SAINT-ANTOINE; AMBACHTELIJKE GEHEIMEN) belandden we bij het kerkje waar Jennifers speurtocht op televisie ook op uit was gekomen: de karakteristieke Sainte-Marguerite kerk. Hier trouwde in 1763 Ivichs verre voormoeder Genoveva Naes, die een Nederlandse moeder had.

Terwijl Ivich aan hetzelfde altaar als Genoveva stond, richtte Roger zijn aandacht op het prachtige glas-in-lood raam van het kerkje ter ere van de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Op een plaquette daarnaast stonden de namen van de gevallenen uit deze wijk. Tussen die namen vonden we nóg een mogelijke nazaat van Ivich. Op de marmeren tegel linksonder stond de naam van Abbé (abt) M. Naessens vermeld. Een naam die vermoedelijk zou kunnen verwijzen naar Naes(sens = zoon van). Bovendien was deze abt, dit mogelijke verre familielid, de enige persoon met drie medailles achter zijn naam en daarmee ook nog eens een Franse oorlogsheld.

Zondag 15 augustus

Op onze laatste dag in Parijs deden we het rustig aan. We dronken koffie op het Place Dauphine, wierpen een blik of de door een brand gehavende Notre Dame en liepen een stukje mee met een Maria processie. Maar het grootste deel van de dag brachten we lui door op strandstoelen in de schaduw langs de Seine. Sproei installaties van kleine druppeltjes hielden de lucht lekker koel.

Op aanraden van Mathieu en Carolien aten we op onze laatste Franse avond in het toegankelijke, 19^e eeuwse en gezellige Bouillon Chartier. Depuis 1896, stond er op de servetten. Dát lag dan weer in lijn met het jubileum van Willem II.