Little England tussen de theeplantages

Donderdag 3 augustus 2023

We hadden nog wel een paar dagen meer kunnen uitrusten in onze Rainbow View cottage in Ella. Zeker toen we een hele familie aapjes langs ons balkon van tak tot tak zagen bungelen. Het vervolg van onze reis mocht er echter ook zijn: de lokale trein van 11:11 uur van Ella naar Nanu Oya. In de tweedeklas, 65 kilometer door de bergen, de jungle en langs de theeplantages. Zonder twijfel onze mooiste treinreis ooit, voor slechts 450 Srilankaanse Rupee LKR (omgerekend €1,28) per persoon! Vier uur lang genoten we van de cadans en van het uitzicht op het bergachtige en het oneindig groene Sri Lanka, onderbroken door haltes bij kleine stationnetjes. Soms zittend in onze ruime coupé, dan weer mijmerend in de buitenlucht op het tussenbalkon.

Naarmate we hoger kwamen, daalde de temperatuur. Aangekomen in Nanu Oya was het zelfs geheel bewolkt. Daar stapten we uit en namen we een taxi naar Nuwara Eliya, dat hoog in de bergen tussen de theeplantages lag. Vanwege de hoogte was het er vaak bewolkt, fris en meestal zelfs ‘foggy’. Om die reden kozen de Britse kolonisten in de tijd van Ceylon dit bergstadje als hun toevluchtsoord. Hier stichtten de theeplantagehouders hun ‘Little England’.Dat zagen we vanuit de taxi al terug in de namen van de theeplantages die met grote ‘Hollywood-letters’ in het landschap stonden: o.a. ‘GLASGOW’en ‘EDINBURGH’.

Met lange broeken en truien aan maakten we een koloniale stadswandeling langs de Royal Turfclub (paardrijden), de paardenrenbaan en het Royal Grand Hotel. In de Royal Grand, eens het vaste verblijf van het Britse Koningshuis, kregen we een historische rondleiding. Aan de muur hingen foto’s van eerdere gasten. Naast Queen Elisabeth en Lord Mountbatten zagen we o.a. Mahatma Ghandi, Roger Moore en Joeri Gagárin aan de muur hangen. In de biljartkamer lagen ivoren biljartballen van 200 jaar oud en werd op een biljart van anderhalve eeuw oud gespeeld. We besloten deze middag dan ook maar Brits af te sluiten met een Engelse High Tea inclusief scones en broodjes.

Tegen de avond wandelden we nog langs de chique Golf Course. Een bezoekje aan het zomerpaleis van de president van Sri Lanka, het statige ‘General’s House’, werd verhinderd door de dienstdoende portier. Die sprak slecht Engels maar kon er toch wel om lachen toen Roger een loslopende hond in de tuin van de president (in Sri Lanka stikt het van dit soort loslopende honden) aanprees als ‘de president’s dog’. Ons illegale bezoek, want ‘Members only’, aan the Golf Club Nuwara Eliya bracht ons nóg verder terug in de koloniale tijd. ‘Security guards and drivers are not permitted beyond this point’, stond er op een bordje bij de ingang. In de klassieke houten bar, met de namen op de muur van alle clubkampioenen tot diep in de 19^e eeuw, klonk uit de radio in ‘Cambridge English’ het BBC-sportnews.

Hoe anders was het een paar meter verderop in een straat met winkeltjes en restaurantjes voor de Sri Lankanen. Voor het eerst in onze vakantie waren we de enige westerlingen. Niet dat dat nou zo angstig was, maar deze wereld was duidelijk niet de onze. Na een korte stop bij een toeristische Foodcourt gingen we terug naar ons appartement. Inmiddels was de temperatuur gezakt tot 15 graden. De chauffeur van onze tuktuk, met dikke jas, had een plastic zeil om zijn wagentje gespannen tegen de koude wind. Het had hier een paar jaar geleden zelfs een keer licht gesneeuwd.

Vrijdag 4 augustus 2023

Voordat we verder zouden, reizen bezochten we eerst nog het ‘all English’ Victoria park in het centrum van Nuwara Eliya. Een typisch Brits park met zijn een kort geknipt gazon, brede lanen en prachtige, hoge bomen. Bij de ingang van het park was een klein museumpje, waar we door een vriendelijke dame rond werden geleid. Het bestond uit een verzameling van oude, vergeelde foto’s uit de Ceylon-tijd. Hoewel ze een Singalees uiterlijk had, vertelde ze enthousiast dat ze Peterson heette en katholiek was. En dus Ierse voorouders moest hebben, concludeerden we samen. Een andere Brits element was de WO I-Cenotaph, waarop de namen van de in de Great War overleden theeplantagehouders nog steeds te lezen stonden.

Tweedeklas treintickets naar het koninklijke Kandy waren eenvoudig aan het loket te bestellen. Met het nadeel dat we geen gereserveerde plekken hadden, merkten we toen we eenmaal op weg waren. In de overvolle tweedeklas coupé was geen plek meer vrij, waardoor we tussen de Sri Lankanen in de restauratiewagon van de derdeklas aan een tafeltje terechtkwamen. Een verzamelplek voor verkopers van pinda’s, gefrituurde koekjes, bananen en andere ‘lekkernijen’. Al die drukte in de restauratiewagon ging voor het grootste gedeelte aan ons voorbij omdat we ons overgaven aan het betoverende jungle-landschap dat als één groot bewegend schilderij met ons meereisde.