Heilige dagen in Kandy

Vrijdag 4 augustus 2023

Kandy: hot town, summer in the city. Ons guesthouse Kaya Residence was gelukkig een oase van rust aan de rand van deze drukke Boeddistische stad van tempels en stupa’s. Na een snelle, verfrissende duik in het zwembad bracht een tuktuk ons naar de Tempel of the Tooth. Hier lag een tand van Boeddha als relikwie opgeborgen. Zonder schoenen en mét sarong betraden we het heilige der heilige voor Boeddhisten. Binnen waren we getuige van rituelen met trommel en fluit die we maar moeilijk konden plaatsen. We volgden de stoet met bloemen en andere offergaven langs de heilige tand, die wij als eenvoudige passanten natuurlijk slechts van verre afstand te zien kregen. We voelden ons als lichtzinnig katholieken een beetje als een muis in een vreemd pakhuis.

Hoe anders was de sfeer in The Pub, een backpackers restaurant waar we na ons bezoek aan de tempel aten. Er kwamen drie muzikanten aan onze tafeltje staan die, omdat we uit Nederland kwamen, ‘Una paloma blanca’ voor ons speelden van George Baker…. Dat bracht ons na al die Boeddistische meditatie weer helemaal terug op aarde! De avond werd afgesloten door Ivelien, die op de viool van een van de muzikanten de show stal met het Menuet van Bach.

Zaterdag 5 augustus 2023

De Sri Maha Bodhi Viharay is bekend om de 27 meter hoge Boeddha die uitkijkt over Kandy. In de hete zon probeerden we onze voeten te ontzien door van schaduw naar schaduw te springen. Via een trap beklommen we Boeddha voor een panoramisch uitzicht op Kandy en zijn ‘Zee van melk’, het kunstmatige meer van de stad. In de 17^e eeuw had de VOC hier goede zaken gedaan met de Koning van Kandy over de kaneel- en olifantenhandel. Dat veranderde in de 18^e eeuw toen Lubbert-Jan van Eck een opstand van de Kandianen hardhandig neersloeg en Kandy gedeeltelijk in de as legde. Pas in 1796 namen de Britten Ceylon over van de Hollanders.

Op zoek naar sporen uit de Britse tijd lieten we ons beneden bij het meer afzetten bij het British Garrison Cemetery. Althans, dat moest daar ergens de buurt zijn. Onze lange zoektocht onder de hete zon naar een begraafplaats uit de 19^e eeuw vergde wel wat van ons uithoudingsvermogen, maar uiteindelijk won de aanhouder. Tenminste, dat dachten we toen we een bordje hadden gevonden dat naar de begraafplaats verwees. Even verderop hing echter een mededeling in het Engels dat de begraafplaats gesloten was ‘because the cemetery wall was under construction’…..In Sri Lanka moet je de moed echter niet te snel opgeven. We klopten aan bij een vervallen portiershuisje bij de ingang van de begraafplaats. Een aardige Sri Lankaan deed open en voordat we het wisten kregen we van hem een persoonlijke rondleiding over dit pareltje uit de 19^e eeuw dat onder zijn persoonlijke toezicht stond. Voor ieder graf had hij een verhaal paraat, dat hij plichtsmatig als een gebed opdreunde. Met opmerkelijke doodsoorzaken: ‘This man died because he was hit on his head by a cricket ball’… ‘This man died because the roof of a bar fell on him while he was drinking beer’… En: John Robertson, killed by an elephant on 12 June 1823… Helemaal achteraan, bij de omgevallen muur, was het bekendste graf: LadyElisabeth Gregory, de eerst vrouw van de Britse gouverneur. De rondleiding eindigde in zijn portiershuisje waar foto’s aan de muur hingen van het bezoek van Prins Charles aan de begraafplaats in 2013.

‘s Avonds bezochten Vito, volgens Ivelien (Tripadvisor) de beste pizzatent van Kandy. Eigenaardig genoeg gevestigd in een woonflat op de vierde verdieping, met uitzicht op Kandy by night. Om aan de beurt te komen voor een tafeltje moesten we in het trappengat aansluiten bij de wachtrij van overige toeristen. Na de pizza’s sloten we de avond af met een biertje in Helga’s Folly, een uitzonderlijk kunstenaarshotel vol met curiosa en foto’s van bekende bezoekers aan de muur: van Gregory Peck tot Mahatma Ghandi. Alles in dit hotel draaide om de excentrieke 77-jarige Helga da Silva Blow Perera, een aristocratische Britse dame die op de bovenste verdieping van haar eigen Fawlty Towers woonde. ‘She grew up in a world of colonial tea pots, Hollywoord gossip and Marxist revolutions’, aldus haar introductie op haar website www.helgasfolly.com. Op verzoek van de receptionist werd Roger nog even met haar doorverbonden en heette ze ons in Cambridge-English welkom.