Sissi en de aardpyramiden

Zondag 20 juli 2014
In Bozen (Bolzano) namen we de kabelbaan naar Oberbozen voor een tocht door de glooiende hoogvlakte van het Ritten gebied, waar o.a. Sigmund Freud zijn gedachten op een rijtje had gezet. Misschien wel tijdens de panoramawandeling van Klobenstein naar de aardpyramides, die wij uitkozen. Een treintje in oude stijl bood ons idyllische vergezichten over de Zuid-Tirolse Alpenweides. Vanaf het 19e-eeuwse stationnetje liep de weg door het Oostenrijkse dorpje naar een bospad. We bezochten een kerkhofje, waarbij het ons opviel dat de graven erg jong waren (vanaf ongeveer 1960) en dat de namen en teksten op de graven Duitstalig waren. Ook typisch: de meeste kruizen bevatten een foto en een korte vermelding van het beroep (‘Lehrer, ‘Musikant’) van de overledene.

Even begon het lichtjes te regenen, maar langer dan een kop koffie in een Gaststätte duurde het niet. De wandeling leidde naar een druk bezocht uitzichtpunt op de aardpyramides, een soort omgekeerde, tientallen meters hoge, druipstenen waar het Ritten gebied om bekend staat. Daar pasten we ‘de wet van de Chinezen’ toe, die we vorig jaar in Canada hadden geleerd: wie even verder loopt dan het eerste uitkijkpunt (in Canada dus vergeven van Chinezen), komt mooiere, minder massaal bezochte plekjes tegen. Bovendien kregen we ook nog een brug en een waterval op de koop toe. Vroeg in de avond keerden we terug bij Martha, zodat de kindjes nog even een duik konden nemen in het zwembad. Na Ivelien is nu ook Franzje een waterratje.

Maandag 21 juli 2014
De hele ochtend viel het met bakken uit de hemel waardoor we het rustig aan deden. Wat beter te doen op zo’n regenachtige dag dan een kasteel te bezoeken? Ten zuiden van Meran lag Schloβ Trauttmannsdorf, bekend als het zomerverblijf van Sissi en met de mooiste tuin van Italië. Vanwege de regen bezochten we eerst het toerisme museum, dat zich in het kasteel bevond. Een moderne, tentoonstelling over de (toeristen)geschiedenis van Zuid-Tirol. Bij de ingang zagen we dat een verblijf in deze omgeving tot grote prestaties kan leiden: in een vitrine lagen een gesigneerd shirt en een bal van de Deutsche Mannschaft die zich in deze omgeving had voorbereid op het afgelopen WK. Het museum was erg leuk voor Franzje en Ivelien, waardoor we ruim de tijd namen. Hoogtepunt was het verkleedpartijtje waarbij Ivelien zich liet omtoveren tot Sissi.

Het Oostenrijkse Schloβ Trauttmannsdorf werd na de eerste wereldoorlog geconfisqueerd door Italië. Het was de bedoeling van de Italiaanse staat om het kasteel te verkopen ten bate van de Italiaanse oorlogsveteranen. Daar kwam echter weinig van terecht, waardoor Trauttmannsdorf verpauperde. Tot 2001, toen de tuinen op bewonderenswaardige manier onder handen waren genomen en het complex werd opengesteld voor het publiek. Sindsdien is Sissi de excuus-Truus van het kasteel. Slechts drie keer bezocht de Keizerin het oord van de adellijke familie Trauttmannsdorf. Bovendien ging die verblijven gepaard met manische depressiviteit. Desondanks was Sissi verworden tot de toeristische trekpleister van het slot. Het meest opvallende museumstuk in de gerestaureerde ruimtes was de jurk die Marie Vetsera droeg tijdens het drama van Mayerling in 1889. Sissi’s zoon en kroonprins Rudolf werd samen met Marie Vetsera dood aangetroffen. Een absurde geschiedenis, maar of Sissi er nou zo blij mee zou zijn geweest? De expositie van een jurk van de maîtresse van haar zoon met wie hij zelfmoord had gepleegd?

Buiten was het eindelijk gestopt met regenen. En dus konden we aan het einde van de middag alsnog de tuinen bezoeken, met recht het pronkstuk van Trauttmannsdorf. De botanische diversiteit was een genot voor oog en neus. De vele verschillende planten, bloemen, cactussen en bomen zorgden na de hevige regenval voor een geursensatie. Een modern uitkijkpunt bood zicht op het gehele dal van Meran, de prachtige tuinen en het kasteel. Zo werd de dag die aanvankelijk in het water dreigde te vallen toch nog een hele bijzondere.