De laatste dagen in Beieren
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
31 Juli 2014 | Duitsland, Eichstätt
Donderdag 31 juli 2014
Het was hondenweer toen we afscheid namen van Jasper en Marieke en de kinderen. We overwogen nog een tussenstop in Oostenrijk, maar buienradar dirigeerde ons tot achter de Alpen.Toen we eenmaal de Duitse grens waren gepasseerd, was het ook plotseling prachtig weer. We reden door tot het Beierse Eichstätt, een bisdom nabij Ingolstadt met de enige katholieke universiteit van Duitsland. Na een lange dag in de auto namen we onze intrek in een kamer in Gasthof Trompete, een gezellig Brauhaus. Daar was het heerlijk toeven in de Biergarten op de binnenplaats, ware het niet dat Rogers opkomende oorpijn alsmaar vervelender werd.
Vrijdag 1 augustus 2014
De volgende dag gingen we in het pittoreske centrum met veel Habsburg-gele gebouwen op zoek naar een apotheek om oordruppels te kopen. Daarna gingen we naar de Staats- und Seminarbibliothek van Eichstätt waar een kleine maar fascinerende tentoonstelling was van Prinz Max von Sachsen. Het opmerkelijke verhaal van deze Koningszoon, professor, veldpriester en pacifist uit de Eerste Wereldoorlog lieten we een uurtje op ons inwerken. Daarna zochten we verkoeling in de universiteitstuin en ging Roger naar een Beierse kapper.
Omdat we maar één nacht boven in Gasthof Trompete konden verblijven, namen we ’s middags onze intrek in een verlaten pension in Wasserzell, een landelijk dorpje nabij Eichstätt. Daarna lagen we tot in de avond aan het prachtig, modern openlucht zwemparadijs met verschillende baden, glijbanen en een prachtig uitzicht op de rivier de Altmühl en de heuvels rondom Eichstätt. ’s Avonds moesten we op de tast de weg naar onze kamer vinden in ons, behalve ons, compleet verlaten pension.
Zaterdag 2 augustus 2014
Na een horrornacht met veel oorpijn moest er de volgende dag voor Roger zwaarder geschut aan te pas komen: de menstruatiepillen van Ivich werden ingezet. Die verdoofden de oorpijn dermate dat Roger toch nog zijn lang gekoesterde wens uit kon laten komen: een bezoek de eerste wereldoorlog expositie in het Bayerisches Armeemuseum van Ingolstadt. We waren in het verleden al vaker langs Ingolstadt gereden, maar van een bezoek was het nooit gekomen. Op deze moordend hete zomerdag dus wel. Tenminste, als er geen muziekfestival in Ingolstadt zou zijn geweest! Terwijl de muziek werd getest op de binnenplaats van het museum, las Roger op een briefje op de poort dat het museum gesloten was. Zonder dat daar ook maar iets over vermeld stond op internet!
Vloekend en verdoofd door de pillen wandelde Roger door de binnenstad van Ingolstadt naar het toeristenbureau. Misschien dat er een andere WO I expositie in Ingolstadt zou zijn? Kansloos natuurlijk, maar toch maar de vraag gesteld. Het Armeemuseum was inderdaad gesloten. Alleen de ‘Dauerausstellung Der erste Weltkrieg’ was nog voor bezoek open…
De aardige dames bij de ingang van het militaire complex waren blij met Rogers komst. Uitgerekend in het weekend dat het precies 100 jaar geleden was dat Duitsland de oorlog aan Frankrijk had verklaard, waren er geen andere bezoekers. Ze lieten hem daarom gratis binnen toen bleek dat er geen betaling mogelijk was met pinpas. Het ‘Reduit Tilly’, zoals de WO I citadel werd genoemd, bevatte 35(!) gedecoreerde zalen met oneindig veel WO I objecten, foto’s, documenten en attributen. De rest van de middag bracht Roger door in der grosse Krieg. Terug in Eichstätt pikte Roger de kindjes en Ivich weer op in het zwemparadijs voordat er een hels onweer los barstte. Onze laatste avond brachten we door in een ontzettend Beierse Biergarten in Wasserzell.
Zondag 3 augustus 2014
Weer een zware nacht met oorpijn in ons spookpension, want nog steeds door alles en iedereen verlaten. Tijdens ons ontbijt viel ons de lijst aan de muur op. De Gemeinde Wasserzell eerde er zijn gevallenen op uit 1939 – 1945. ‘Unsere Gefallenen, Vermissten und Heimkehrer’ stond er boven een verzameling van ongeveer honderd pasfoto’s van Duitse militairen. Daarna stapten we de auto in en reed Ivich de hele rit terug naar Den Bosch met een zieke Roger naast zich.
Het was hondenweer toen we afscheid namen van Jasper en Marieke en de kinderen. We overwogen nog een tussenstop in Oostenrijk, maar buienradar dirigeerde ons tot achter de Alpen.Toen we eenmaal de Duitse grens waren gepasseerd, was het ook plotseling prachtig weer. We reden door tot het Beierse Eichstätt, een bisdom nabij Ingolstadt met de enige katholieke universiteit van Duitsland. Na een lange dag in de auto namen we onze intrek in een kamer in Gasthof Trompete, een gezellig Brauhaus. Daar was het heerlijk toeven in de Biergarten op de binnenplaats, ware het niet dat Rogers opkomende oorpijn alsmaar vervelender werd.
Vrijdag 1 augustus 2014
De volgende dag gingen we in het pittoreske centrum met veel Habsburg-gele gebouwen op zoek naar een apotheek om oordruppels te kopen. Daarna gingen we naar de Staats- und Seminarbibliothek van Eichstätt waar een kleine maar fascinerende tentoonstelling was van Prinz Max von Sachsen. Het opmerkelijke verhaal van deze Koningszoon, professor, veldpriester en pacifist uit de Eerste Wereldoorlog lieten we een uurtje op ons inwerken. Daarna zochten we verkoeling in de universiteitstuin en ging Roger naar een Beierse kapper.
Omdat we maar één nacht boven in Gasthof Trompete konden verblijven, namen we ’s middags onze intrek in een verlaten pension in Wasserzell, een landelijk dorpje nabij Eichstätt. Daarna lagen we tot in de avond aan het prachtig, modern openlucht zwemparadijs met verschillende baden, glijbanen en een prachtig uitzicht op de rivier de Altmühl en de heuvels rondom Eichstätt. ’s Avonds moesten we op de tast de weg naar onze kamer vinden in ons, behalve ons, compleet verlaten pension.
Zaterdag 2 augustus 2014
Na een horrornacht met veel oorpijn moest er de volgende dag voor Roger zwaarder geschut aan te pas komen: de menstruatiepillen van Ivich werden ingezet. Die verdoofden de oorpijn dermate dat Roger toch nog zijn lang gekoesterde wens uit kon laten komen: een bezoek de eerste wereldoorlog expositie in het Bayerisches Armeemuseum van Ingolstadt. We waren in het verleden al vaker langs Ingolstadt gereden, maar van een bezoek was het nooit gekomen. Op deze moordend hete zomerdag dus wel. Tenminste, als er geen muziekfestival in Ingolstadt zou zijn geweest! Terwijl de muziek werd getest op de binnenplaats van het museum, las Roger op een briefje op de poort dat het museum gesloten was. Zonder dat daar ook maar iets over vermeld stond op internet!
Vloekend en verdoofd door de pillen wandelde Roger door de binnenstad van Ingolstadt naar het toeristenbureau. Misschien dat er een andere WO I expositie in Ingolstadt zou zijn? Kansloos natuurlijk, maar toch maar de vraag gesteld. Het Armeemuseum was inderdaad gesloten. Alleen de ‘Dauerausstellung Der erste Weltkrieg’ was nog voor bezoek open…
De aardige dames bij de ingang van het militaire complex waren blij met Rogers komst. Uitgerekend in het weekend dat het precies 100 jaar geleden was dat Duitsland de oorlog aan Frankrijk had verklaard, waren er geen andere bezoekers. Ze lieten hem daarom gratis binnen toen bleek dat er geen betaling mogelijk was met pinpas. Het ‘Reduit Tilly’, zoals de WO I citadel werd genoemd, bevatte 35(!) gedecoreerde zalen met oneindig veel WO I objecten, foto’s, documenten en attributen. De rest van de middag bracht Roger door in der grosse Krieg. Terug in Eichstätt pikte Roger de kindjes en Ivich weer op in het zwemparadijs voordat er een hels onweer los barstte. Onze laatste avond brachten we door in een ontzettend Beierse Biergarten in Wasserzell.
Zondag 3 augustus 2014
Weer een zware nacht met oorpijn in ons spookpension, want nog steeds door alles en iedereen verlaten. Tijdens ons ontbijt viel ons de lijst aan de muur op. De Gemeinde Wasserzell eerde er zijn gevallenen op uit 1939 – 1945. ‘Unsere Gefallenen, Vermissten und Heimkehrer’ stond er boven een verzameling van ongeveer honderd pasfoto’s van Duitse militairen. Daarna stapten we de auto in en reed Ivich de hele rit terug naar Den Bosch met een zieke Roger naast zich.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
