Hieronder leyt begraeven

Donderdag 26 juli 2018

Zoals de natuur het zelf tot stand laat komen, krijgt geen tuinman het voor elkaar. Op weg naar onze volgende bestemming weer die fantastische overdaad aan groene jungle. Via het busstation van Kuala Lumpur bereikten we onze laatste reisbestemming: Melakka. Daar aangekomen kwamen we meteen Nederlandse toeristen tegen die gevat opmerkten ‘dat zij hier al 200 jaar woonden’. Een toepasselijk begin voor onze dagen in deze oude Hollandse handelspost in de Oost. We namen onze intrek in een oud Chinees pand van ons hotel ‘Ohana House’ aan de Jalang Kampong Kuli. De Koeliestraat dus, vernoemd naar de contractarbeiders die hier ooit woonden en, in dienst van de Nederlanders, de schepen in- en uit laadden.

Zit je op een terrasje, 10.000 kilometer van huis, word je plotseling aangesproken door een klasgenote van je middelbare school. Het overkwam Roger. Na deze onverwachte ontmoeting wandelden we door het koloniale verleden van Melakka. Het ‘Stadthuys’ aan het Dutch square was het drukke middelpunt van de stad. Tegenover dat historische gebouw stond iets wat door moest gaan voor een Hollandse molen en, geloof het of niet, een plompverloren granaatmortier uit…de eerste wereldoorlog! Achtergelaten door de Britten met een onderschrift: ‘Great War 1914 – 1919’.

’s Avonds zwaaiden we vanaf het terras naar de rondvaartboten die op de Malacca rivier passeerden. Iedere zwaai terug was een ‘like’, maakten Ivelien en Franz ervan.

Vrijdag 27 juli 2018

Omdat we dat beloofd hadden stond vandaag in het teken ‘Melaka Wonderland’. Een themapark met vooral heel veel water. In de weekenden zou dit park overstelpt zijn met Maleisische toeristen, maar vandaag leek het tegenovergestelde het geval. Meer personeel dan bezoekers. Desondanks galmden er de hele dag Maleisische smartlappen uit de boxen van het lege festivalterrein. Maar goed, we kwamen hier voor het waterplezier. Aan glijbanen geen gebrek.

Ivelien en Ivich waren de enige vrouwelijke bezoekers van het park met
bikini’s aan. De overige Maleisische meisjes en dames lagen met grote lappen stof in het zwembad, inclusief strak om het hoofd gesnoerde bourkini’s. Dat maakte de waterpret er niet minder om. Franz en Ivelien gleden van alle glijbanen en Ivich en Roger lieten zich uiteindelijk ook overhalen tot een paar duikvluchten. Onderaan de trap van een van de glijbanen troffen we nog een andere bezoeker van het park: een baviaan! Volgens het personeel was dit geen attractie van het park, maar gewoon een aap die vanuit de omgeving een kijkje was komen nemen.

Weer terug in Melakka slaagde Roger er eindelijk in om nieuwe sportschoenen aan te schaffen. In een foeilelijke shopping mall die de Maleisiërs ongetwijfeld als het toppunt van vooruitgang beschouwden. ‘s Avonds bezochten we de drukke Jonker Night Market. In een tempel woonden we even een persoonlijk concert bij van een Chinese familie die mierzoete karaokeliedjes zong.

Zaterdag 28 juli 2018

Stond gisteren in het teken van waterpret, vandaag kwam het Nederlands erfgoed aan bod. In de bloedhitte bezochten we de ‘Kubur Belanda’, oftwel de Dutch Graveyard. Wat Roger betreft het mooiste plekje van Melakka. In tegenstelling tot wat de naam deed vermoeden lagen hier voor het merendeel Britse graven. Die waren ‘gerestaureerd’ met foeilelijke witte verf waardoor de teksten niet meer leesbaar waren.

Gelukkig waren de weinige Nederlandse grafzerken waren nog in oude staat bewaard gebleven en goed leesbaar:

HIERONDER LEYT BEGRAEVEN

LOUIS FERDINAND VAN GALE

IN SYN LEVEN VREY COOPMAN VAN MALACCA
OUT 46 JAEREN
GESTORVEN DEN 1 DECEMBER ANNO 1674

We liep een tijdje rond door deze snoepwinkel van de geschiedenis. Aan de rand van de begraafplaats leidde een pad naar boven naar de St. Paul’s Church, die op de top van een heuvel stond. Van de voormalige Anglicaanse kerk van Melakka stonden alleen nog de kerkmuren overeind. Alles wat een beetje met historie te maken had, was door de Maleiers in deze ruïne bij elkaar geplaatst. Vandaar dat tegen de muren van de kerk nog meer Nederlandse grafstenen stonden opgesteld. Het werd een leuke sport om de oud-Hollandse teksten ontcijferden.

Uitgerekend op de dag dat Tom Dumoulin de tijdrit in de Tour de France zou winnen, vonden we de grafsteen van ene mevrouw Dumoulin. Maar de mooiste grafsteen was in rijm opgesteld:

HierOnder Desen Steen
UitGecloven
Leght Theodorus van de
KerckHoven
In Syn Leven Was Hy Vaders
en Moeders Vreugt
Syn Broeder Leefde Hy
Tot Een Geneugt
Een Jaer Mindrie Dagen
Was Dese Spruit

Daarna was in het Melakka-Stadthuys een gratis engelstalige tour met gids aangekondigd. Die moest wel eerst uit zijn kantoortje worden gehaald toen wij ons af begonnen te vragen wanneer de rondleiding begon. In het bloedhete stadsmuseum, mede gefinancierd door de Nederlandse gemeente Hoorn, kregen we een persoonlijke tour. Onze gids nam ons mee naar een aantal vertrekken van het gebouw die nog door de Nederlanders ontworpen moesten zijn, maar kon ons niet verklaren waar ze voor gediend hadden. ‘Omdat de Britten alle documenten hebben meegenomen naar Londen.’ Voor Nederlandse archeologen ligt er een schat aan materiaal in deze voormalige Hollandse handelspost.

In de namiddag was het tijd voor verkoeling. We bezochten het gemeentelijk zwembad van Melakka. Dit degelijke sportbad met olympische proporties bood toegang met tijdsintervallen. Vanaf 16:30 uur konden we zwemmen. Om 18:00 uur ging een sirene af dat de tijd erop zat. ’s Avonds wilde Roger eens een keer buiten de toeristische Jonkerstreet eten. Dat bleek nog niet zo makkelijk. Na veel zoeken vonden we een obscuur steegje waar tientallen Chinese families aan kleine plastic tafeltjes allerlei vreemde schelpdieren aan het eten waren. Veel Chineser kon onze vakantie niet meer worden.

Na een paar bestellingen kregen we contact met een familie die een tafeltje naast ons zat. Ze spraken goed Engels en hadden ook wel wat Europese gezichtskenmerken. Ze lieten ons hun eten proeven, zoals in bananenbladeren gestoofde bacalhau (kabeljauw), een oud Portugees gerecht. Tot onze verrassing bleken ze Fernandez te heten. Die naam hadden ze te danken hadden aan de Portugezen die hier van 1511 tot 1641 Melakka hadden bezet. Veel tastbaarder kon de geschiedenis niet worden.

Zondag 29 juli 2018

Nadat we een dag eerder in contact waren gekomen met Portugese nazaten was het vandaag tijd voor het Hollandse verhaal. We bezochten een oud Hollands woonhuis waar we uitleg kregen van een Chinese vrijwilliger. Hij vertelde dat hij een vriend had die ‘De Wit’ heette, wiens familie al eeuwen in Melakka woonde. Aan diezelfde Hollanders was het te danken dat in Melakka verschillende geloofsstromen naast elkaar konden leven. Zo bezochten we in één straat eerst een Chinese tempel en daarna de moskee, waar Ivich en Ivelien als moslima’s in blauwe jurken doorheen liepen.

’s Middags was de boottocht op de Malacca rivier nog een van de toeristische must-do’s die op ons lijstje stond. We voeren langs de oude Hollandse pakhuizen tot aan de Kampung Morton en weer terug. Daarna wandelden we naar het bureau waar we de tickets voor de bus naar KL-Airport konden bestellen. Dat bevond zich vreemd genoeg in een groot ziekenhuis in het moderne gedeelte van de stad. Daar zat een jongen achter een balie die geen Engels sprak. Nadat er al van alles mis was gegaan met onze boeking (‘probeert u het maar via internet’) schoot een medewerker van de nabije 7-11 supermarkt te hulp. Hij sprak wél Engels en reserveerde voor ons de tickets voor de volgende dag naar de airport.

Onze laatste Maleische avond wilden we stijlvol afsluiten. Met een leuk etentje aan de Jonker street. Het restaurant waar we gingen zitten al verschillende bieren op de kaart, alleen konden we maar één soort bestellen: de duurste. En de Nasi goreng seafood op de kaart kon wel geserveerd worden, maar dan was de seafood wel samengesteld van kip… Toen er bij nader inzien ook al geen nasi meer was, trokken we onze conclusie. Uiteindelijk bestelden we ons eten bij een tentje aan de Malacca river. Dat op zijn beurt dat eten weer liet bereiden in de keuken van een hotel ernaast. Vanuit dat hotel zagen we onze gerechten één voor één aankomen. Ons laatste vakantiebiertje dronken we met een Libanees van B&B ‘La vie en rose’ met leuk buitenterras. Omdat hij ons zo gezellig vond, mochten we niet betalen.

Maandag 30 juli 2018

Omdat we onze spullen moesten inpakken gingen we pas laat ontbijten. Althans, dat was de bedoeling. Maar na drie kwartier wachten op het terras van een ontbijtcafé gewacht te hebben op onze bestelling was er nog steeds geen zicht op. Wel hadden we een jongen uit de zaak naar de supermarkt zien rennen. Om daarna met één pak yoghurt (onze bestelling) terug te komen. Na een uur trokken we ook hier weer onze conclusie.

Tegen de middag huurden we fietsen bij een supermarkt. Op krakkemikkige ‘Made in China’ tandems reden we langs de oever van de Mallaca rivier. Onze prachtige maar snikhete fietstocht leidde naar Kampung Morten. Dit Maleisische wijkje lag er aangeharkt bij en werd overschaduwd werd door allerlei lelijke hoogbouw die er door de jaren omheen was gebouwd. Trekpleister was Vila Sentosa, een origineel Maleisisch familiehuis dat tevens dienst deed als mini museum. Het werd bewoond door een oud dametje. Embok Mah, 87 jaar oud, leidde ons op blote voeten rond door haar huis. Ze gaf toelichting op de familiefoto’s die aan de muur hingen. Pronkstuk was de oorkonde van de Britse King George aan haar vader uit 1927. Hij was in de koloniale tijd als ambtenaar aangesteld. Ons bezoek werd afgesloten met een slag op de ‘geluksgong’ die in de huiskamer stond.

Op onze terugtocht probeerden we zoveel mogelijk de drukke straten te vermijden. We stopten bij een herdenkingsmonument voor de massamoord op de Chinese bevolking van Melakka door de Japanners tijdens tweede wereldoorlog. Via de smalle straatjes van een buurtje bij het centrum kwamen we terug in de oude stad. Een mooie afsluiting van ons verblijf in Melakka. Aan het einde van de middag bracht een Grab ons naar het busstation.

In de bus naar KL International Airport maakten we onze wildstand op:
- een straatrat (Kuala Lumpur)
- minstens vier Indische watervaranen (Pasir Belanda)
- verschillende ijsvogels (Pasir Belanda)
- drie zielige aapjes aan een ketting (fietstocht nabij Kota Bahru)
- heel veel eekhoorntjes (overal)
- heel veel vleermuizen (overal)
- een stuk of twintig varanen (Pulau Perenthian Kecil)
- duizenden tropische vissen (Pulau Perenthian Kecil)
- een zwarte reuzenkrab (Pulau Perenthian Kecil)
- een marcherende duizendpoot (Pulau Perenthian Kecil)
- twee grote spinnen (Pulau Perenthian Kecil)
- een zeeschildpad (Pulau Perenthian Kecil)
- dikke Engelse toeristen op het strand (Pulau Perenthian Kecil)
- drie haaien (Pulau Perenthian Kecil)
- een wild aapje (Penang Hill, Georgetown)
- een zwarte eekhoorn (Penang Hill, Georgetown)
- een baviaan (Melaka Wonderland)

Ondertussen liep ergens in Kota Bahru een jongen rond op de voor hem veel te grote Asics sportschoenen van Roger.