De Picos de Europa

Donderdag 18 juli 2019

Na een laatste strandbezoek was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Zumaia. We verlieten Baskenland en reden in de aanpalende Spaanse provincie Cantabrië weer in. Voor zover we dachten dat we In Baskenland al in de bergen waren geweest, kwamen we in de buurt van de Picos de Europa erachter dat onze échte hoogtestage nog moest beginnen. In het dal slingerden we tussen reuzen van bergen die de vergelijking met de Dolomieten makkelijk konden doorstaan. Eindstation was Potes, een gezellig bergstadje met veel restaurantjes. Onze uitvalbasis mét zwembad voor de verschillende bergetappes van de komende dagen.

Vrijdag 19 juli 2019

De eerste wandeling bij het gehuchtje Brez was meteen een behoorlijke kuitenbijter. Het steile pad liep langs het Picos-gebergte. Vanuit het groene dal hadden we prachtig zicht op de immense rotsen van het hooggebergte, waar zelfs nog wat sneeuw op lag, ondanks de hitte. Bij de afdaling werden we begeleid door een herdershond die zijn kudde schapen even in de schaduw achterliet. En net toen we bijna terug bij het kerkje van Brez waren, scheerde er een adelaar langs ons. Tijdens de wandeling hadden we er al meerderen boven het dal zien cirkelen, maar deze vloog vlak voor onze ogen om de hoek van een rots.

In een gezellige Spaanse bergkroeg keken we ’s avonds de finale van de Africa Cup, Algerije - Senegal.

Zaterdag 20 juli 2019

Een rustdag waarbij we lange tijd bij het zwembad bleven hangen. Laat in de middag besloten we toch op bezoek te gaan bij het Klooster van de Heilige Turibius van Liébana. Een heilige plek, omdat hier in de achtste(!) eeuw de restanten van de bisschop Turibius van Astorga werden veilig gesteld voor het opkomende Moorse rijk (alleen het noorden van Spanje bleef destijds niet-Moors). Een van de relikwieën die daarbij hoorden was een deel van het kruis waaraan Jezus was gestorven. Vanuit Jeruzalem in Hispania terecht gekomen.

In het eenvoudige Romaanse kerkje konden we tot de kist van de Heilige Turibius komen. Het Lignum Crucis was echter opgeborgen in een gesloten kapel aan de zijkant van de kerk. Net toen we wilden vertrekken gaf een monnik een rondleiding aan een groep Spaanse parochianen. We sloten bij de groep aan waardoor we alsnog toegang kregen tot de kapel. Na een Spaanse toelichting werd het Heilige Kruis voorzichtig achter de tralies vandaan gehaald en op een fluwelen doek gelegd. Samen met de groep Spanjaarden stonden we in de rij om langs het kruis te lopen. Ivich deed wat de meeste Spanjaarden deden: ze kuste het heilige hout dat telkens na aanraking door de monnik werd schoongeveegd. Roger en de kinderen kozen voor een kruisje en aanraking van het gedeelte waar Jesus’ linkerhand aan vast genageld was geweest.

Zondag 21 juli 2019

De Picos de Europa dankt zijn naam aan zeelieden die, bij benadering van de kust, het gebergte als eerste teken van het vasteland van Europa zagen. Om op de top van dit massieve gebergte te komen moesten we een kabelbaan nemen. Het was dicht bewolkt toen we bij de Fuente Dé aankwamen, de gondel aan de voet van de Urrieles van de Picos. De cabine nam ons, door de wolken heen, mee naar boven. Daar hadden we meteen een spectaculair uitzicht op de daken van de Picos die boven het wolkendek uitstaken. In het dal was het een bewolkte, regenachtige dag, boven de wolken moest er gesmeerd worden. Onder een straalblauwe hemel wandelden we boven de boomgrens naar een Refugio, een berghotel dat een paar kilometer verderop lag.

We passeerden de laatste restjes Spaanse sneeuw van 2019. In een weide boven het dal pauzeerden we om te eten en te lezen. Verderop stonden zwarte stieren vredig te grazen, blijkbaar gewend aan al die wandelaars. We dronken ijskoud smeltwater en kwamen af en toe in een wolk terecht die de bergen in waaide. Na een biertje op het terras van de Refugio was het weer tijd voor de klim naar boven om de gondel terug naar het dal te nemen. Een heerlijk dagje boven de wolken!