De olifantensnelweg van Sigiriya

Donderdag 10 augustus – zondag 13 augustus

Omdat bijna nergens met bankpas betaald kon worden was het telkens weer een uitdaging om een werkende pinautomaat te vinden. Een terugkerend ritueel op Sr Lanka. Nadat we met een Tuktuk weer eens langs verschillende pinautomaten waren gereden, konden we afrekenen bij ons hotel in Trincomalee. Onze chauffeur Addyt stond alweer klaar om ons met zijn busje de binnenlanden in te rijden. We maakten een lange tocht naar Sigiriya, de uitvalsbasis voor ons bezoek aan verschillende Boeddhistische tempels.

Ons nieuwe kleine paradijsje, Naturaliza, deed haar naam eer aan. We namen intrek in een appartementje in een groene oase met een heerlijk verkoelend zwembad. Het eerste heiligdom dat we bezochten was de tempel van Dambulla, een UNESCO-grottencomplex waarvoor we heel wat traptreden moesten bestijgen, ondertussen op onze hoede om niet ‘bestolen’ te worden door een hongerige bende apen die loerde op alles wat eetbaar was. Eenmaal boven in de grotten zagen we Boeddha in diverse poses liggen, zitten en staan. Twee dagen later, in de heilige stad Anuradhapura,stond de vijgenboom centraal waar Boeddha zijn verlichting had gevonden. In de verzengende hitte hopten zonder schoeisel over matjes, die over de gloeiend hete vloer waren uitgespreid, van de ene reusachtige stoepa naar de andere.

Minder heet was de tuk-tuktocht richting de wereldberoemde Sigiriya Lion Rock. In een tot disco omgebouwde tuk-tuk reden we op Sri Lankaanse zwijmelmuziek door de wildernis. We zagen een varaan wegglippen in de bosjes en werden afgezet aan de voet van de Pidurangala Rock.Na een zware beklimming bood deze tweede ‘puist in de jungle’ ons een majestueus uitzicht op de Lion Rock. Terug van de beklimming, toen we in een van de backpackers cafeetjes van Sigiriya wat wilden eten, brak er een onweersbui van proportie los. Voor Sri Lanka een zegen en voor ons geen probleem want we verkasten naar een provisorische plastic tent. Voor de toeristen die achter waren gebleven voor de zonsondergang op de Pidurangala Rock moet het echter een angstig avondje zijn geweest. Terwijl de regende kletterde op de het plastic zeil werd het een knus avondje-uit.

Hoogtepunt in onze dagen bij Naturaliza was vaak de thuiskomst. Ons nieuwe verblijf bleek in de buurt van een ‘olifantensnelweg’ te liggen. Telkens als we met onze chauffeur Addyt terugkeerden van een bezoek zagen we wilde olifanten tussen het verkeer oversteken voor hun natuurlijke route naar een ander gebied. Ons ‘verblijf in de jungle’ sloten we af met een spontane tuk-tuktocht door de nachtelijke wildernis om wederom wat te eten in Sigiriya.