El Mirador de la Chana

Vrijdag 12 juli 2019

Tegen het einde van de ochtend kwamen we aan in het slaperige San Asensio. Ons hotel El Mirador de la Chana had een goed gekozen naam: vanaf het balkon keken we uit over de Rioja-wijnvelden en de massieve bergen die het gebied omringden. Om bij te komen van onze vroeg begonnen dag gingen naar we het gemeentelijk openlucht zwembad, hét sociale trefpunt van het verder stille dorpje. Inclusief een grote pelota kaatsmuur, de Baskische versie van squash.

Na een plons en wat wegdoezelen reden we ’s middags naar Briones, een prachtig Spaans burchtstadje met fenomenaal uitzicht op de Ebro rivier. Aan de voet lag Bodega Vivanco, een wijnhuis met een lange oprijlaan naar een stijlvol gebouw, door Koning Juan Carlos geopend. Een mooie plek om onze eerste Rioja-wijnen te proeven. Op het terras, met uitzicht over de wijnvelden, werd ons eens te meer duidelijk dat wijnen in de omgeving waar ze gebotteld zijn vele malen beter smaken dan eenmaal thuis op de bank.

Daarna bezochten we Haro, ‘the capital of Rioja wines’, zoals op het plein bij het stadhuis stond aangegeven. Daar wilden we onze wine tasting voortzetten, alleen waren de kroegen nog niet open. Bij de Basílica de Nuestra Señora de la Vega konden we wel naar binnen. Sterker nog, een vrijwilligster stond ons al op te wachten en leidde ons langs alle bijzonderheden van de kerk. Vol passie vertelde ze hoe het Jezusbeeld, met écht mensenhaar, tijdens de Paasvieringen van het kruis werd gehaald en in het licht werd geplaatst. En hoe de kerk gezegende wijnen ontving vanuit de hele wereld, van Egypte tot Colombia en Nederland. Ze stonden tentoongesteld in een kast in de pastorie, waar we ook naartoe werden genomen.

Na ons kerkelijk bezoek had de eerste kroeg zijn deuren geopend. Eentje die voldeed aan alles wat een goede keuken in Spanje kenmerkt: de tv hard aan, tl-verlichting en witte tegeltjes. We werden niet teleurgesteld.

Zaterdag 13 juli 2019

We aten ons ontbijt op het centrale pleintje van San Asensio. Daar waren we er getuige van hoe een oude kerel in zijn terreinwagen achteruit tegen een andere terreinwagen aan reed, daarna uitstapte, een kop koffie bestelde, die opdronk en weer wegreed… Niet dat er veel schade was. Na de klap was er alleen een klomp zand los gekomen onderuit de geparkeerde auto.

Vandaag bezochten we de kleine Bodega Lecea in ons eigen dorpje. Daar werd de wijn bewaard in oude grotten die zo kenmerkend waren voor de wijnbouw in deze streek. Het hele jaar door was het daar precies 14 graden. Onze rondleiding eindigde met een proeverij met de eigenaar van de bodega, inclusief heerlijke kaas en chorizo. Dat gesprek verliep moeizaam. Vanwege de Spaanse taal en omdat we het blijkbaar gevoelige onderwerp ‘Txakoli’ aansneden, de Baskische wijn die we eerder in Bilbao hadden geproefd.

Later in de middag bezochten we de wijnhuizen die bekend waren vanwege hun moderne architectuur. Bij de moderne bodega Marqués de Riscal, van de Guggenheim-architect Frank Gehry, kwamen we zonder reserveringen niet veel verder dan de toegangspoort. Even verderop bleek ook het indrukwekkende wijnhuis Ysios, een golvend gebouw gelegen tegen de stijle berghellingen, gesloten. Aan de borrel in het middeleeuwse stadje Laguarda zagen we het Baskische groen-wit-rood weer fier aan het stadhuis wapperen.

Terug in San Asensio genoten we bij het gemeentelijk zwembad van de avondzonnestralen. Onze laatste avond in de Rioja brachten we door aan Ivichs favoriete Plaza d’Espagna in Briones. In de bar waar we aten werd het gezellig druk toen iedereen naar binnen ging om te schuilen voor het onweer.