Leopardmania in Yala National Park

Donderdag 27 juli 2023

Over een nagenoeg lege tolweg bracht taxichauffeur Noan ons al dommelend van Negombo naar Tissamaharama, in het zuiden van Sri Lanka. Onderweg stopten we voor een foto van het verkeersbord ‘DANGER, PEACOCKS AHAED’ (hoewel we die niet hebben gespot) en om een oranje kokosnoot te drinken, volgens onze taxichauffeur het beste medicijn tegen een kater (die we niet hadden). Het landschap werd wat geler en stoffiger, afgewisseld door groene rijstvelden. Ons tweede verblijf, Avonil Resort, lag tussen de graanvelden. De rest van de dag haalden we onze slaap in aan het zwembad, dat bevolkt werd door (niet-schadelijke) waterwansen uit de nabije korenvelden. Telkens als we een duik wilden nemen moest er iemand met een groot net eerst de beestjes komen verwijderen.

Vrijdag 28 juli 2023

De dag begon met een frisse ochtendduik en een uitgebreid ontbijt. Onze locatie in Tissamaharama diende als uitvalsbasis voor ons bezoek aan het Yala National Park. Tegen half twee stond onze chauffeur Isuru klaar om ons in zijn safari-jeep mee te nemen. We namen bovenin plaats en lieten ons de stad uitrijden. Op deze zinderend hete dag zagen we de lokale bevolking verkoeling zoeken in kanaaltjes tussen de rijstvelden. Eenmaal in het park kwamen we in een wedstrijd terecht met de andere safari-jeeps om het beste zicht op de wilde dieren. De ‘blackface monkeys’ bij de ingang konden we nog rustig bekijken, maar bij twee badende olifanten met peuter-olifant werd het al dringen geblazen. Terwijl Isuru met zijn Nokia contact onderhield met zijn collega’s in de andere jeeps, vinkten wij het lijstje verder af: van twee krokodillen aan een meertje tot, héél in de verte, een zwarte beer aan zee (door ons strandbeer genoemd).

.

De grootste uitdaging was echter de luipaard, waarvan er slechts 90 rondliepen in dit park. Toen er eenmaal één gespot was, volgde een achtervolging die leek op de Messimania die we vorige zomer in Parijs hadden meegemaakt. Als paparazzi reden de jeeps elkaar klem om de beste foto van de luipaard te kunnen schieten. Het moet gezegd, we zagen de luipaard meerdere keren lopen, maar het viel niet mee omte fotograferen terwijl je in een jeep zit die op hoge snelheid in zijn achteruit andere jeeps (waaronder die van de familie van Ties Willems uit Den Bosch, voetbalmaatje van Franz bij BLC!) sneller af probeert te zijn. Opvallende bumpersticker op een van die jeeps: 'No airbags, we die like real men'.... Toen we op een centrale plek in het park bijkwamen van al deze ‘leopardmania’, klommen er aapjes in de jeeps, op zoek naar eten. Tegen zonsondergang parkeerde Isuru onze jeep bij een rots die de verblijfplaats zou zijn van enkele luipaarden. Maar hoe lang we ook wachtten, geen luipaard.

Dit meer tot teleurstelling van Isure dan van ons, want wij verheugden ons inmiddels op het diner van die avond met Frenneke, Michiel en de kinderen, die ook waren neergestreken in Tissamaharama. Na nog een grote krokodil te hebben gespot en wat aapjes langs de weg zat onze ‘wildspotting’ erop. In het guesthouse van de familie Mol genoten we van het verste familiediner van huis, en van een heerlijke curry rijsttafel.