Zadar en omgeving

Donderdag 11 augustus 2016

We werden gewekt door een regenbui. Toch vertrouwden we op weeronline en namen we de ferry voor onze eerste dag aan het strand. Op Dugi Otok, wat klonk als een Indonesisch eiland, maar Kroatisch was voor ‘lang eiland’. Aan boord moesten we ons meerdere malen verplaatsen om niet in de koude zeewind te zitten. Een oude bus met startproblemen stond op ons te wachten in de haven. We reden het hele eiland af voordat we bij onze bounty bestemming aankwamen. Onmiddellijk na aankomst verdwenen de akelige wolken boven het eiland en kregen we wat beloofd was in de toeristenfolder: een turquoise zee met een lang gerekt zandstrand waar we honderden meters de Adriatische zee in konden lopen. Bovendien hadden weinig toeristen de overtocht vanuit Zadar gewaagd, waardoor het heerlijk rustig was.

Helaas moesten we rond 16:30 uur het strand weer verlaten om de laatste ferry terug naar Zadar niet te missen. Daar stond dan wel een lome terugreis op het achterdek tegenover. Om te kunnen genieten van onze penthouse brachten de avond thuis door. We aten op het dakterras en dompelden ons daarna onder in de jacuzzi.

Vrijdag 12 augustus 2016

Na ontbijt en jacuzzi namen we de bus namen naar Starigrad voor een dag in het Paklenica park. De wachttijd op het busstation van Zadar benutten we om onze volgende bestemming te regelen via internet en telefoon. Een busreis langs de, deels kunstmatige, fjorden rondom Zadar bracht ons bij de ingang van het Paklenica gebergte. Terwijl tientallen klimfanaten als hagedissen tegen de steile bergwanden opkropen, kozen wij voor een wandelpad omhoog door de kloof van dit grote natuurgebied. Langs allerlei watervalletjes en ondertussen genietend van het fijne bergbriesje en de prachtige uitzichten. Een fikse klim eindigde bij een gezellige berghut. Omdat we om 18:00 uur de bus terug naar Zadar wilden halen was er geen tijd voor een pauze. Onder leiding van Franz en Ivelien (ze wilden onze Nederlandse vrienden niet mislopen) bleef een straf marstempo gehandhaafd.

’s Avonds wachtten Sabine en Wouter (toevallig in de buurt) met hun vrienden Jan-Willem en Cilian en alle kinderen op ons in een restaurant in de oude stad. Na een gezellig Hollands avondje in den vreemde, bezochten we de oude stad van Zadar met haar complexe recente geschiedenis. Eens een Oostenrijks-Hongaarse haven, was de stad bij het verdrag van Rapallo (1920) aan Italië vervallen. Onder het bewind van Mussolini werd het in de tweede wereldoorlog zwaar gebombardeerd, waardoor de stad ook wel het ‘Dresden aan zee’ werd genoemd. Pas in 1947 werd Zadar onderdeel van Joegoslavië. Toen dat land in 1991 uiteenviel, kreeg Zadar, nu als Kroatische stad, ook weer de volle laag. Het vele oorlogsgeweld had dan ook haar sporen achtergelaten in de binnenstad. Toch was niet alles in de oude stad weggevaagd. De oude kerkjes en de wit marmeren pleinen gaven de stad nog steeds een mediterraan karakter. Bovendien had de wederopbouw ook mooie dingen opgeleverd. Zoals het beroemde zeeorgel van Zadar dat bespeeld werd door de wind en de golven van de zee. De vallende ster (met echte staart!) die we op de trappen van het zeeorgel zagen en de rustgevende geluiden uit de zeeorgelpijpen gaven de avond een surrealistisch slot.