Een on-Schotse dag

Maandag 1 mei 2017

We begonnen deze Mayday met een korte, steile wandeling naar de top van de Duncryne. Het prachtig wijdse uitzicht over Loch Lomond bood vanaf de top een mooi overzicht op de rest van onze dag. Na onze korte bergproloog gingen we naar een Mayday-festival van de Schotse versie van Natuurmonumenten in een natuurgebied nabij het meer. Het park was pas recentelijk geopend, alles was er gloednieuw. Langs een vers aangelegd pad liepen we naar een open weiland waar de kids de opdracht kregen om op zoek te gaan naar beestjes. Binnen 5 minuten hadden we 4 kikkertjes gescoord, een spinnetje en een regenworm. Via een moerasbos met veel tjilpende vogeltjes liepen we naar onze volgende bestemming.

Daarvoor moesten we het water op. Ons bezoek aan Loch Lomond zou namelijk niet compleet zijn als we niet op een van de vele eilandjes waren geweest die in het meer lagen. We kochten kaartjes voor de ferry naar Inchcailloch, Schots voor ‘Oude vrouwen eiland’. ‘Of we al wisten hoe laat we terug wilden komen? Dan kon de schipper daar alvast rekening mee houden’… Een klein houten sloepje bracht ons 200 meter over het meer naar het eiland. Daar aangekomen waren er oude noch jonge vrouwen, maar wél heel veel bluebells, kleine paarse bloemetjes die hier alleen in de lente voorkwamen en het bos met een paarse gloed bedekten. We bezochten een ruïne van een oude kerk, waar aan de zuidkant verschillende oude graven lagen. Vervolgens troffen we aan de andere kant van het eiland zowaar een strandje aan in een baaitje uit de wind. Hier luidden we het strandseizoen 2017 alvast in. Zeer on-Schots lagen we in de zon een uurtje heerlijk weg te doezelen. Om gelukkig wakker te schrikken om op tijd bij de ferry terug te zijn. Met licht verbrande hoofden dronken we aan wal een pint op onze eerste stranddag. Terug bij onze farm cottage pikten we de laatste zonnestralen al lezend mee onderaan de groene Finlas berg.