Am Wörthersee

Woensdag 15 juli 2020

Bij Gasthof Pisl was weinig veranderd ten opzichte van de laatste keer dat we hier op bezoek waren. Sinds 2017 was de familie Nagele uit het gehuchtje Görtschach uitgebreid met een meisjestweeling en op 4 juli jl. (twee weken geleden dus) was er een jongetje geboren. Maar verder lag de boerenhoeve er nog net zo landelijk bij tussen de Alpenweides van Karinthië. Geheel tegen de slechte weersvoorspellingen in genoten we aan het zwembad van de zon die haar weg tussen de wolken had gevonden.

Donderdag 16 juli 2020

Vandaag wilden we er op de fiets op uit. Dat lukte ongeveer een kilometer, toen Ivich ‘Reifenpanne’ kreeg en we alweer om moesten keren. Het alternatief was om met de auto naar Klagenfurt te gaan. Konden we tegelijkertijd een nieuwe binnenband kopen voor onze fietstocht morgen. Daar merkten we dat de corona-maatregelen een stuk minder strikt werden toegepast dan in Duitsland. Onze gezichtsmaskers konden in de tas blijven en we wandelden wat rond door de stad die zich opmaakte voor het 100-jarige viering van de ‘Volksabstimmung’: na de eerste wereldoorlog koos Karinthië op 10 oktober 1920 in een volksstemming om Oostenrijks te blijven. Wie er oog voor had, zag her en der in de stad verwijzingen.

Na het stadsbezoek toerden we, tussen de buien door, naar Maria Wörth, een oerkatholiek toeristenplaatsje. Vanaf het oude kerkje aan de kade hadden we een prachtig uitzicht op de turquoiseblauwe Wörthersee die er smetteloos, gladgestreken bij lag. Aan het einde van de middag namen we bij Krumpendorf onze eerste duik in dit mooiste meer van Oostenrijk (en misschien wel van Europa).

Vrijdag 17 juli 2020

Wederom op de fiets erop uit. Dit keer kwamen we 500 meter verder dan een dag eerder, totdat er een onweersbui losbrak. Als jongeren op het Woodstock-festival schuilden we langs de weg een tijdje onder een grote handdoek voordat het weer droog werd. Zo zou het vaker gaan vandaag. Het werd een dag van afwisselend schuilen en weer op de fietsen stappen zodra het weer droog was en de warme zon alles snel droogde. Desondanks waanden we ons een paar keer in de kitscherige Oostenrijkse serie ‘Ein Schloβ am Wörthersee’, (zie https://www.youtube.com/watch?v=tLLtzfWiGpM). We genoten van de ouderwetse luxe die mondaine badplaatsjes als Pörtschach am Wörtersee uitstraalden. Van prachtige negentiende eeuwse ‘Seevilla’s’ tot lelijke jaren zeventig hotels. Aan het einde van onze fietstocht maakten Ivelien en Franz een duik. Een paar minuten later schuilden we alweer onder een fietstunneltje voor de laatste onweersbui van de dag. De avond brachten we door in de binnenstad van Klagenfurt, waar we eenvoudig doch lekker aten bij een Italiaanse Osteria.

Zaterdag 18 juli 2020

Vandaag stond de hele week aangekondigd als onze eerste echte zonnige dag. Daar kwam echter weinig van terecht toen het begon te miezeren tijdens onze wandeling door de heuvels rondom de Wörthersee. De lucht bleef de hele dag potdicht met donkere wolken waardoor er weinig anders op zat dan lang koffie te drinken en naar Klagenfurt te fietsen. Ivich en de kinderen kozen voor bezoek aan een grote shopping mall, Roger fietste naar Friedhof Annabichl, het oudste kerkhof van Klagenfurt, waar een ereveld was van soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. Het kerkhof bevond zich ver buiten de stad, maar met een elektrische fiets was het een stukje van minder dan 10 minuten.

Op Annabichl opvallend veel Sloveense familiegraven. In een mausoleum lagen 2.287 gevallen K.u.K.-soldaten uit de Eerste Wereldoorlog, meer K.u.K. dan Roger ooit had bezocht. Om dat veld heen lag de geschiedenis letterlijk aan je voeten met strijders uit de Kärntnische Freiheitskampf 1918 – 1920 en een begraafplaats met Britse soldaten die overleden waren tussen 1945 en 1955 toen de Britten hier als bezittingsmacht gestationeerd waren.

Nét toen Roger weer wilde vertrekken kwam hij aan de praat met de enige andere bezoeker van de begraafplaats. Met een gieter in de hand was een kerel van ongeveer dezelfde leeftijd op weg naar de uitgang toen hij zich verontschuldigde voor zijn radiootje dat aanstond in zijn binnenzak. ‘Vandaag speelt mijn club Austria Klagenfurt een belangrijke wedstrijd. Ze kunnen promoveren naar de Eerste Oostenrijkse Liga.’ Een prachtige openingszin voor een levendig gesprek over voetbal, geschiedenis en corona. ‘Wenn es jetzt wieder zum Lockdown geht, wird’s Krieg geben.’

Toen de wolken ’s avonds eindelijk weg waren gedreven reden we het prachtig groene Karinthische achterland in. Tussen de vele Alpendorpjes vonden we restaurant Karawankenblick. We bestelden een enorme ‘Karawankenplatte’ (met vlees genoeg voor twee gezinnen) en genoten van de zon die onderging achter de massieve Karawanken, het grensgebergte met Slovenië.

Zondag 19 juli 2020

En eindelijk, daar was ie dan, de zon! We installeerden ons aan het klassieke Klagenfurter Strandbad aan de Wörthersee. Tot laat in de middag genoten we van de aangenaam frisse Wörthersee en het zicht op de omringende bergen. Daarna moesten we naar terug naar Gasthof Pisl omdat onze Blokvrienden Peter en Sanne en kids, die in de buurt op vakantie waren, bij ons gezellig op bezoek kwamen. Heel vertrouwd brachten we onze laatste avond in Görtschach borrelend en etend met hen door.