Het Willem II clublied in het Epidaurus
Door: Roger
Blijf op de hoogte en volg Roger en Ivich
24 Juli 2015 | Griekenland, Nauplion
Vrijdag 24 juli 2015
Omdat we een dag langer in Nafplio wilden blijven, sleepten we onze koffers na het ontbijt van het volgeboekte pension Dafni naar de overkant van ons straatje. Daar was bij pension Analfi nog wel een kamer op de bovenste verdieping. Met de kennis over Nafplio die we inmiddels hadden opgedaan konden we de stad wat gerichter verkennen. In de moskee op het centrale plein had het eerste Griekse parlement vergaderd na de overwinning op de Turken in 1821 (weliswaar tijdelijk, maar toch). En even verderop, in de buurt van de haven, zou Prins Otto van Beieren zich in 1833 als Koning Otto/Oton I van Griekenland gevestigd hebben. Nadat overigens Prins Frederik, broer van Willem II, en Prins Leopold, later Koning van België, voor die eer hadden bedankt.
Dus gingen we op zoek naar de residentie van Otto, waar hij slechts twee jaar zou hebben gewoond (want in 1835 werd Athene hoofdstad). De omgeving van de haven had in ieder geval een deel van zijn koninklijke allure behouden. Vooral Hotel Grande Bretagne ademde een rijk Europees verleden. In Hotel King Oton, een statig gebouw in Beierse bouwstijl, moesten ze meer weten. De dame van de receptie sprak echter geen engels dus kreeg Roger haar zoon aan de lijn. ‘Interesting. Could you please tell me in which book you have read this?’, was zijn opmerkelijke reactie… Tot zover onze zoektocht naar Otto.
Daarna stapten we een in een lift ter grootte van een stadsmetro, die ons naar boven bracht naar het megalomane Nafplia Palace Hotel. Vreemd genoeg was hier niets over te vinden in de reisgidsen. We waren de enigen die wandelden door dit verlaten, volledig uit de hand gelopen ontwikkelingsproject. Later in de middag was het tijd voor een ander groot bouwwerk: we namen de bus naar het Epidaurus, het best bewaarde theater uit de Griekse oudheid. Het had een beetje weg van de Wageningse berg, het oude stadion van FC Wageningen waar Roger vroeger nog geweest was. Met dat verschil dat het Epidaurus omringd werd door olijfbomen en bovendien een paar jaar ouder was (4e eeuw voor Christus).
Om de aukoestiek te testen gingen veel toeristen in het midden van het podium staan en klapten of riepen iets naar het publiek dat in de zinderende zon verspreid over de tribunes zat. Toen de beurt was aan Rogers en de kindjes, klonk natuurlijk uit volle borst het Willem II clublied door het Epidauris. Goed hoorbaar voor Ivich, die helemaal bovenin in de schaduw zat. Belandden we vorig jaar in de Dolomieten nog op de set van de film Outbreak II, deze keer gingen we voor wat cultureel verantwoords: tegelijkertijd met ons bezoek werden er namelijk opnames gemaakt voor een Deense tv-documentaire over de Griekse oudheid, zo legde de Deense Hans Goedkoop ons uit. In 2016 te zien bij de Deense publieke omroep!
’s Avonds bezochten we het druk bezochte park van Nafplio waar een oud treinstationnetje was omgebouwd tot muziekschool. Op een kleine kermis even verderop mochten de kindjes in de botsauto’s, ter compensatie van het gemis van de Tilburgse kermis. Op ons balkon van pension Analfi dronken we nog een Ouzootje. Met boven ons de Palamidi-burcht en onder ons de oude stad. In het middernachtelijk uur onder een hemel van azuur.
Omdat we een dag langer in Nafplio wilden blijven, sleepten we onze koffers na het ontbijt van het volgeboekte pension Dafni naar de overkant van ons straatje. Daar was bij pension Analfi nog wel een kamer op de bovenste verdieping. Met de kennis over Nafplio die we inmiddels hadden opgedaan konden we de stad wat gerichter verkennen. In de moskee op het centrale plein had het eerste Griekse parlement vergaderd na de overwinning op de Turken in 1821 (weliswaar tijdelijk, maar toch). En even verderop, in de buurt van de haven, zou Prins Otto van Beieren zich in 1833 als Koning Otto/Oton I van Griekenland gevestigd hebben. Nadat overigens Prins Frederik, broer van Willem II, en Prins Leopold, later Koning van België, voor die eer hadden bedankt.
Dus gingen we op zoek naar de residentie van Otto, waar hij slechts twee jaar zou hebben gewoond (want in 1835 werd Athene hoofdstad). De omgeving van de haven had in ieder geval een deel van zijn koninklijke allure behouden. Vooral Hotel Grande Bretagne ademde een rijk Europees verleden. In Hotel King Oton, een statig gebouw in Beierse bouwstijl, moesten ze meer weten. De dame van de receptie sprak echter geen engels dus kreeg Roger haar zoon aan de lijn. ‘Interesting. Could you please tell me in which book you have read this?’, was zijn opmerkelijke reactie… Tot zover onze zoektocht naar Otto.
Daarna stapten we een in een lift ter grootte van een stadsmetro, die ons naar boven bracht naar het megalomane Nafplia Palace Hotel. Vreemd genoeg was hier niets over te vinden in de reisgidsen. We waren de enigen die wandelden door dit verlaten, volledig uit de hand gelopen ontwikkelingsproject. Later in de middag was het tijd voor een ander groot bouwwerk: we namen de bus naar het Epidaurus, het best bewaarde theater uit de Griekse oudheid. Het had een beetje weg van de Wageningse berg, het oude stadion van FC Wageningen waar Roger vroeger nog geweest was. Met dat verschil dat het Epidaurus omringd werd door olijfbomen en bovendien een paar jaar ouder was (4e eeuw voor Christus).
Om de aukoestiek te testen gingen veel toeristen in het midden van het podium staan en klapten of riepen iets naar het publiek dat in de zinderende zon verspreid over de tribunes zat. Toen de beurt was aan Rogers en de kindjes, klonk natuurlijk uit volle borst het Willem II clublied door het Epidauris. Goed hoorbaar voor Ivich, die helemaal bovenin in de schaduw zat. Belandden we vorig jaar in de Dolomieten nog op de set van de film Outbreak II, deze keer gingen we voor wat cultureel verantwoords: tegelijkertijd met ons bezoek werden er namelijk opnames gemaakt voor een Deense tv-documentaire over de Griekse oudheid, zo legde de Deense Hans Goedkoop ons uit. In 2016 te zien bij de Deense publieke omroep!
’s Avonds bezochten we het druk bezochte park van Nafplio waar een oud treinstationnetje was omgebouwd tot muziekschool. Op een kleine kermis even verderop mochten de kindjes in de botsauto’s, ter compensatie van het gemis van de Tilburgse kermis. Op ons balkon van pension Analfi dronken we nog een Ouzootje. Met boven ons de Palamidi-burcht en onder ons de oude stad. In het middernachtelijk uur onder een hemel van azuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
