Te land, ter zee en in de lucht

Omdat er werkzaamheden zijn op station Den Bosch begint onze langste dag ooit met een ritje in de auto van opa Eddie (bedankt!) naar Zaltbommel. Op Schiphol komt Ivich erachter dat ze traditioneel haar toilettas is vergeten waardoor ze halsoverkop nog allerlei vrouwendingen moet kopen. Om 12:30 stijgen we op, een half uurtje later landen we in Vancouver. Volgens de lokale tijden althans. Tijdens de 9 uur durende vlucht leest Roger in de Canadese krant dat de eerste 1.000 van de 75.000 geëvacueerde Canadezen rondom Calgary weer terug naar hun huis mogen om de schade te taxeren. Voor sommigen zal het nog maanden duren voordat ze terug naar hun huizen mogen, of wat daar nog van over is.

Vanaf Vancouver International Airport vervolgen we onze vervoerstrilogie: we nemen de zogenaamde skytrain, die vreemd genoeg voornamelijk ondergronds gaat en ons bij de prachtige hal van het Waterfront Station brengt. Daar nemen we de SeaBus naar de Lonsdale Quay in North-Vancouver. Ons hotel ligt op de derde verdieping van een foodmarket. De Londsdale Quay Market is een culinaire smeltkroes: van fish & chips, Mexicaanse tortillas en Amerikaase hot dogs tot Japanse sushi, Vietnamese gerechten en héél veel lokaal gevangen vis. Na het inchecken kiezen we voor een sushi tentje waar Franzje helemaal hyper is van de jetlag en de reisopwinding. Onder het oog van vele andere toeristen op het terras lazert hij tot twee keer toe van zijn plastic stoel af omdat hij ‘wil klimmen’ (geen blessures). Het uitzicht op de skyline van Vancouver nodigt uit om een biertje te drinken. De Canadese wet staat dat op de markt echter niet toe. Dat wordt nog wennen deze weken! Gelukkig is er op de tweede verdieping een toeristische bar waar je wel bier kunt krijgen. Zo genieten de heren van het fantastische uitzicht op de haven en de skyline terwijl de dames de noodzakelijke inkopen doen voor Ivichs toilettas. Uiteindelijk valt het hele gezin Rossmeisl om 19 uur (4 uur 's nachts Nederlandse tijd) volledig uitgeteld in slaap.