Blueberry Fields forever

Sinds de Olympische Winterspelen loopt er een vierbaans weg van Whistler naar Vancouver. Binnen anderhalf uur staan we bij de ferry in Horseshoe Bay. Om vervolgens nog eens anderhalf uur in de auto te moeten wachten voordat we de boot op kunnen. Maar eenmaal aan boord hebben we het beach gevoel helemaal te pakken. Onder een strakblauwe hemel brengt de ferry ons in anderhalf uur aan de andere kant van de rustige Straat van Georgia: Vancouver Island!

Zo groot als Nederland ligt dit eiland aan het uiterste westen van Canada. Via internet hebben we er een cottage gereserveerd in Qualicum aan de oostkant, nabij het antiekdorpje Coombs. Vancouver Island maakt op ons meteen al een meer opgeruimde indruk op dan de steden op het vasteland met hun schreeuwende billboards en saaie woonblokken. De huizen zijn Victoriaans en lommerrijk, de tuinen zijn met Britse allure gemaaid. Het doet ons een beetje denken aan het binnenland van Amerika waar we in 2009 doorheen reden. Het wordt nog mooier als we aankomen bij onze cottage, die zich op het erf bevindt van een blueberry farm. Deze charmante boerderij zou zo opgenomen kunnen worden in een lifestyle magazine. Ons huisje ligt aan een veld met blueberry struiken, de tuin staat vol met bloemen, de kindjes spelen op de trampoline en de kippen lopen in de moestuin met vele groenten. Zie http://www.blueberryfieldsfarm.com.

Vanuit een schuurtje horen we een gitaar en mooie zang. Onze nieuwe locatie herbergt zowaar een beroemdheid! De dochter des huizes is een Canadese zangeres en soapster Haley Sales (zie http://www.hayleysales.com en http://youtu.be/LAbghJiASsg). Ze oefent in haar eigen studio voordat ze vanavond voor opnames naar Vancouver vertrekt. Wij eten in de avondzon oesters, dieproze zalm met coquilles en gebakken groenten uit eigen tuin. We drinken er natuurlijk blueberry wine bij. Het toetje wordt door de kindjes verzorgd: yoghurt met zelf geplukte aardbeitjes.

Vrijdag 19 juli 2013

Verse eieren en yoghurt met blueberries als ontbijt. Vandaag dan eindelijk ons stranddagje. We beginnen op het uitgestrekte en rustige strand van Parksville aan de Straat van Georgia met uitzicht op de zee en daarachter de besneeuwde bergtoppen van het vasteland. Door de snel opkomende vloed verhuizen badgasten van zandbank naar zandbank. ’s Middags poedelen we in de zee bij Rathtrevor beach waar de zon het ondiepe zeewater aangenaam verwarmt. Op dit verlaten stukje strand is het water zo helder dat we geen snorkel nodig hebben om de vissen te zien zwemmen tussen het zeewier.

Wat vooral opvalt op dit eiland van melk en honing is dat iedereen zo aardig is en, voor Canadese begrippen, ongewoon losjes. Britse loyalisten hebben hier in de 19e eeuw grote invloed gehad. In de jaren zeventig van de 20e eeuw werd het eiland overspoeld door Amerikaanse dienstweigeraars die de oorlog in Vietnam niet zagen zitten, de Woodstock generatie. Canada leverde hen niet uit aan Amerika waardoor velen zich hier vestigden. Vandaar dat Vancouver Island een vreemde maar aangename mix biedt van Britse allure en Amerikaanse hippiestijl. Samen met de studenten van onze blueberry B&B maken we ’s avonds ons eten klaar aan een groot kampvuur.