Bonuspunten in Jasper

Je bent pas een echte vent als je…. je ’s ochtends geschoren hebt in een ijskoude, snelstromende bergbeek! Vanaf vandaag kan Roger deze ervaring op zijn bucket-list aankruisen. Na dit spektakel ontbijten we tussen al onze backpack vrienden. Mooie inhoudelijke gesprekken: ‘How you doin’ t’day?’ vraagt de leider van het VN busje met rasta haar. ‘Good’, zegt Roger. Reactie: ‘ok, pretty good!’ Beheerder Alan wuift ons al vroeg uit en na wat uitzichtpunten op de Rocky Mountains (stuk voor stuk imposant) staat onze eerste uitdaging op het programma: de Parker Ridge trail. Deze is weliswaar ‘slechts’ 2,8 kilometer maar het pad loopt voortdurend stijl omhoog. Op de top willen we bijna omkeren van de pijn in de kuiten en de kou (vreemd genoeg klagen de kindjes het minst), maar een terugkerende wandelaarster zegt dat de laatste mijl zeker de moeite waard is. En dus hebben we even later op 2.250 meter hoogte een uitzicht op de 9 kilometer lange Saskatghewan gletsjer die zich gestaag een weg naar het dal duwt en uitmondt in een turquoise meer. Lang kunnen we niet blijven staan vanwege de koude en harde bergwind.

De rest van de dag doen we het maar rustig aan. Geen vermoeiende trektochten meer maar korte bezoekjes aan bulderende watervallen, gapende bergkloven en steentjes gooien in het Athabasca meer. Daar zijn we getuige van een vreemde driehoeksverhouding: een Duitse man van 55+ is op reis met twee Duitse dames van onder in de 40. Als de ene vriendin even weg is om foto’s te maken, grijpen de andere twee hun kans en gaan bij een boom ongegeneerd staan te tongzoenen. Als de vriendin weer terug is, doen de geheime tortelduiven weer of er niets aan de hand is.

Onze volgende halte is Jasper. Dit toeristische bergdorpje staat bekend als ‘laid back’ en is een goede uitvalsbasis voor verschillende tochten in het Jasper National Park. Dat klopt, maar toch ontbreekt het ook in deze Canadese stad aan gezelligheid zoals we dat in Europa kennen. Daarvoor zijn de straten te recht en de gebouwen te nieuw. We regelen een guesthouse in een buitenwijk en eten die avond verrassend lekker in een Koreaans restaurant.

Zaterdag 13 juli 2013

Bewolkte lucht. Daarom gaan we eerst maar naar een speeltuintje aan het Annette Lake. De kindjes in de rekken, wij in de boeken. Onze wildstand krijgt weer een aanvulling met een vrouwtjes kariboe die de weg oversteekt. Als het begint te regenen gaan we weer terug naar Jasper om koffie te drinken in, het moet gezegd, een mooie stationshal. Even later komt Roger onze Duitse vriend weer tegen met zijn twee vriendinnen. Het klaart weer op dus besluiten we naar Mount Edith te gaan. Enerzijds omdat die berg is vernoemd naar Edith Cavell, de Canadese Florence Nightingale van de Eerste Wereldoorlog die verpleegster was in Brussel, anderzijds omdat het een van de topattracties is rondom Jasper.

Eenmaal op het wandelpad zijn we blij met deze keuze. Zagen we gisteren nog gletsjers van een afstandje, vandaag zien we die van heel dichtbij. Aan de bergwand van de Mount Edith hangt een gigantische gletsjertong van een paar flatgebouwen groot die elk moment lijkt te bezwijken aan de zwaartekracht. Een pad naar beneden loopt naar het gletsjermeer waar ijsschotsen in drijven. Roger slaagt erin om er eentje uit het water te pikken en houdt enkele tienduizenden jaren geschiedenis boven zijn hoofd. Dan beseffen we ons weer dat we in een gebergte zijn. Heel plotseling slaat het zonnige weer om in een storm met slagregen.

Als we met natte kleren in de auto zitten en de zon alweer schijnt, stuiten we op de snelweg op een hele kudde vrouwtjes kariboes met jonkies. De vrouwtjes maken een fluitend geluid naar ons. De namiddag brengen we door aan het Pyramid Lake waar bruiloftsfoto’s genomen worden en we met ons vieren een potje voetballen aan een strandje. Het uitzicht op de bergen, de zon, de spelende kindjes en de rust: het zijn de onverwachte bonuspunten van een dag die er aanvankelijk slechter uitzag.

’s Avonds eten we hamburgers in een echte Amerikaanse pub: de Jasper Brewing Company. Met American Football op een groot scherm (vreselijk aanstellerige sport) en geschreeuw en gegil van vrijgezellenfeestjes. Als Ivelien en Franzje na de hamburgers in deze toch nette tent een halfnaakte dame op de bar zien liggen voor een ‘bodyshot’, wordt het tijd om naar huis te gaan. Ivelien: ‘drinken uit een navel vind ik vies’.

Tot slot de wildstand aangevuld:
- Een stuk of 20 vrouwtjes kariboes met jonkies;
- Een gitaar spelende Chinees, alleen en middenin het bos bij Lake Pyramid.