Onder de rook van de Rockies

Met uitzicht op een hele grote berg ontbijten we provisorisch maar lekker bij ons huisje op de camping in Revelstoke. De eerste beleving op Mount Revelstoke gaat over … de Eerste Wereldoorlog! Totaal onverwacht bevindt ons eerste uitzichtpunt zich op de plek waar vanaf 1914 tot 1920 een interneringskamp was gevestigd voor Ukraïners (in die tijd nog Austro-Hongaren) die als ‘enemy aliens’ werden gezien. Deze absurde episode van de Canadese geschiedenis inspireert Roger weer tot het schrijven van een artikel! Vervolgens hebben we geluk, want vandaag is de eerste dag van het seizoen dat de shuttlebus naar de top rijdt van Mount Revelstoke. Deze staat bekend om haar weides (meadows) met bijzondere bloemenpracht tussen de eeuwige sneeuw. Alsof de winter nog niet lang genoeg heeft geduurd! Meteen bij aankomst zien we in de sneeuw een afdruk van een berenpoot. Slik! De wandelpaden voeren ons door een landschap van tekenaar Bob Ross: spitse dennen (vaak zonder naalden), struiken, rotsen, sneeuw en meertjes met ijsschotsen. Op één daarvan wil Franzje zich bewijzen. Hij springt er met zijn sandaaltjes vanaf de kant op en zakt met beide voetjes diep in het ijs. Niets aan de hand want het is erg ondiep, maar natuurlijk wel errug koud!!

Met blote voetjes in zijn sandalen dalen we weer af. We lunchen nog aan een bergmeer, waarna we de kindjes in Revelstoke belonen met een zwemparadijs inclusief jacuzzi, sauna, stoombad en reuzenglijbaan. Daar krijgen zowel Ivich als Roger berispingen van de badjuffrouw over het toezicht op onze kinderen. ‘Keep your children within arms length’, ‘stay in the water’ (als Roger dan maar aan de kant een boek gaat lezen), ‘You are not allowed to join your child in the slide’, etc. etc.. Het barst in Canada met betuttelende regeltjes die strikt nageleefd moeten worden. ’s Avonds eten we op onze camping aan het kampvuur dat brandt van het hout dat we van onze Canadese buren hebben gekregen. Want ze mogen dan introvert en volgens de regeltjes zijn, ze zijn wel attent, die Canadezen.

Zondag 7 juli 2013

Een hele bijzondere zondagochtendwandeling: we lopen over de vlonders van de Skunk Cabbage Trail. Een Efteling-achtig bos van gigantische cederbomen van 500 jaar, planten met reuzenbladen en overal het geluid van vogels en stromend water. Veel ‘mindfullnesser’ kunnen we het niet krijgen. Een mooi begin van onze tocht naar de Rocky Mountains die via Rogers Pass (mooie naam) over de Trans-Canada Highway voert. Met recht wordt dit een van de mooiste autoritten ter wereld genoemd, zo overweldigend is het gebergte en de oneindige natuur. Bij Field is het Visitor Centre van de Nationale Parken. Daar blijken alle lodges in de parken óf bezet of onbetaalbaar te zijn. Na lang wikken en wegen besluiten we in het toeristische Banff een minder avontuurlijk hotel te nemen in het centrum en van daaruit verder te zoeken. We zijn trouwens in de staat Alberta, wat betekent dat we een uur inleveren vanwege het tijdsverschil.

Naast Calgary is Banff de afgelopen maand in het nieuws geweest vanwege de overstromingen. Daar is weinig van te merken als we het bergdorp inrijden. Met nadat we bij pizzarestaurant ‘The Meatball’ in het centrum van Banff onze stagnerende wildstand hebben besproken worden we op onze wenken bediend: een kariboe staat rustig blaadjes te eten in een aangrenzende tuin van het restaurant en loopt daarna de weg over. We hebben honderden kilometers in de natuur gereden op zoek naar wildlife om het ’s avonds op het zebrapad eindelijk tegen te komen ;-).

Onze wildstand:
- één grote eekhoorn in het Stanley Park;
- verschillende herten op weg naar Okanagan;
- een eland (jawel!), grazend in de berm op weg naar Okanagan;
- diverse kolibri’s (vogeltjes zo groot als een hommel) in het Mary Canyon Park en in Revelstoke;
- piepkleine eekhoorntjes in het Mary Canyon Park;
- een wildplassende dikke Canadese vrouw naast haar auto bij Sicamous op weg naar Revelstoke;
- een kariboe in het centrum van Banff.